Είμαστε κάτι παραπάνω από δύο εβδομάδες μετά τον… αδικοχαμένο Τελικό Κυπέλλου για τον Άρη, και τώρα είμαστε έτοιμοι να μιλήσουμε για την συνολική εικόνα της χρονιάς των Κιτρινόμαυρων, από το καλοκαίρι μέχρι τις 25 Μαΐου. Γράφει ο Κώστας Πολυχρονιάδης.
Η σεζόν 2022/23 τελείωσε στη Λεωφόρο με το ισόπαλο 1-1 κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ο Άρης, λόγω αποκλεισμού από το Κύπελλο με το 0-1 από τον Ολυμπιακό, ήταν σχεδόν αδιάφορος στα Play-Offs. Λέω “σχεδόν”, γιατί έμενε μονάχα να κλειδώσει την 5η θέση που έδινε εισιτήριο για τα προκριματικά του Conference League της επόμενης σεζόν. Στον Άρη είχαν πορευτεί για ένα μεγάλο κομμάτι της σεζόν μετά τον Ιανουάριο με τον Απόστολο Τερζή, έναν άνθρωπο συχνά-πυκνά αναλάμβανε την ομάδα όταν έφευγε ο προπονητής του πάγκου.
Η απόφαση… «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» για συνέχιση με Τερζή
Η διοίκηση, κάτι παραπάνω από έναν χρόνο πριν σήμερα, έλαβε την απόφαση να συνεχίσει στον σχεδιασμό της νέας ομάδας με τον Τερζή, και να μη προσλάβει έναν κανονικό προπονητή ο οποίος θα οδηγούσε τον Άρη πιο μακριά στην τρίτη τη τάξη ευρωπαϊκή διοργάνωση. Βέβαια, το πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν δεν ήταν ο προπονητής ο λόγος που ο Άρης δεν έφτανε μπροστά. Υπομονή, θα τα πούμε και αυτά.
Αποφασίστηκε από την διοίκηση και να μη γίνει προετοιμασία στο εξωτερικό, με τον Άρη να είναι η μοναδική ελληνική ομάδα πρώτης κατηγορίας που δεν ταξίδεψε εκτός συνόρων το καλοκαίρι εν όψει της επερχόμενης σεζόν. Ακόμα, λόγω του ότι η προετοιμασία έπρεπε να ξεκινήσει τόσο νωρίς λόγω των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, ο Άρης έπρεπε να βιαστεί στο μεταγραφικό κομμάτι.
Εκεί έγινε… χαμός. Ο Θεόδωρος Καρυπίδης έφερε και έδιωξε όποιον ήθελε χωρίς κανένα πλάνο, με βάση μονάχα, μερικά βίντεο τα οποία του έδειξαν οι… υποψήφιοι μάνατζερς. Ακόμα και αν δεν συμφώνησα με την παραμονή Τερζή στον πάγκο ως βασικό προπονητή, αυτός ήταν που έπρεπε να επιλέξει τους παίκτες που θέλει, πάντα με δεδομένες τις οικονομικές δυνατότητες της διοίκησης. Αυτό δεν έγινε, και επί της ουσίας αυτό που έγινε ήταν μία ολική «εκκαθάριση» του ρόστερ. Λύθηκαν με συμβιβασμούς τα ακριβά συμβόλαια, πωλήθηκαν παίκτες όπως ο Πάλμα, Ματέο Γκαρσία και Μαζικού, και τις θέσεις τους πήραν ποδοσφαιριστές που ήρθαν ως ελεύθεροι και όχι ως μεταγραφές. Να θυμίσω πως ο Άρης, από τις περυσινές μεταγραφές, είχε έσοδα περίπου 7 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά τα 7 εκατ., ούτε ένα ευρώ δεν ξοδεύτηκε σε αγορά ποδοσφαιριστή, και όσοι ήρθαν, -ναι, ακόμη και ο Μορόν-, ήρθαν ως ελεύθεροι ή με σκληρή διαπραγμάτευση με την ομάδα στην οποία άνηκαν.
Με Τερζή ή με… Μουρίνιο, άλλος έφτιαχνε την ομάδα
Μία ομάδα που για άλλο ένα καλοκαίρι χτίστηκε με βάση τα “θέλω” του Καρυπίδη και όχι του προπονητή τον οποίο είχε εμπιστευθεί, ήταν καταδικασμένη για αποτυχία. Το ζήτημα, από τη στιγμή που δεν δαπανήθηκαν λεφτά για μεταγραφές αλλά μόνο ελεύθερους, ήταν το μέγεθος της αποτυχίας.
Ενώ ήταν καλός στην Ευρώπη, ήταν… «γυμνός» μεταγραφικά. Έδωσε τέσσερις ευρωπαϊκούς αγώνες με σύνολο ένα στόπερ, τον Φαμπιάνο, καθώς ο Μπράμπετς είχε τραυματιστεί στο φιλικό με τον Εθνικό Άχνας μία εβδομάδα πριν τη πρεμιέρα με την Αραράτ. Δεδομένου πως, έστω και για την ανάγκη, ο Άρης δεν είχε ούτε τον Ενκουλού, ο οποίος αποδεσμεύθηκε λόγω συμβολαίου, έδωσε τέσσερα ευρωπαϊκά παιχνίδια με δίδυμο στα στόπερ το Φαμπιάνο-Οντουμπάτζο, με τον δεύτερο να παίζει για δεύτερη φορά στη ζωή του στη θέση του κεντρικού αμυντικού.
Ένα ρίσκο το οποίο δεν είχε επιτυχία. Οι Θεσσαλονικείς ήταν άτυχοι και με τον Κουέστα, ο οποίος έπαθε διάστρεμμα λίγες ημέρες πριν τον επαναληπτικό με τη Ντιναμό Κιέβου, με αποτέλεσμα να πέσει στα βαθιά ο Χουτεσιώτης από την πρώτη του κιόλας εμφάνιση. Και όταν μία ομάδα έχει μάθει με έναν τερματοφύλακα και αυτός ξαφνικά μένει εκτός, υπάρχει μία νευρικότητα με τον νέο κίπερ, δεν υπάρχει η ίδια σιγουριά.
Έλλειψη προετοιμασίας και σχεδιασμού το καλοκαίρι, τα αποτελέσματα φάνηκαν αρκετά γρήγορα
Προχωράμε αρκετά ματς, πάμε στα μέσα της σεζόν, πριν την διακοπή των Χριστουγέννων. Ο Άρης μετρά μέτριες εμφανίσεις και πολλές γκέλες. Έχασε από τη Λαμία και τον ΟΦΗ στις δύο πρώτες αγωνιστικές, έφερε ισοπαλία με τη Κηφισιά εντός έδρας, ηττήθηκε από τον Ατρόμητο στο “Βικελίδης”, και γλίτωσε το κάζο στο 97′ κόντρα στον Πανσερραϊκό. Νίκησε, μεν, τον Παναθηναϊκό με 2-0, αλλά αυτό ήταν μία αναλαμπή σε εκείνο το σημείο της σεζόν. Όλα αυτά, όταν μετά την 2η αγωνιστική κόντρα στον ΟΦΗ και την ήττα με 3-2, ανακοίνωσε την παραίτηση του ο Τερζής και εντός της εβδομάδας ανέλαβε ο Άκης Μάντζιος.
Δεν πρόλαβε να κάνει πολλά ο Έλληνας τεχνικός στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Άλλωστε, φάνηκε στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος πως ο Άρης δεν είχε αντοχές καθώς δεν είχε κάνει σωστή προετοιμασία το καλοκαίρι, και έπρεπε ο Μάντζιος να φτιάξει και να δουλέψει σε μία ομάδα την οποία βρήκε μπροστά του και δεν σχεδίασε ο ίδιος. Ο Άρης έφερε ισοπαλία, δεχόμενος γκολ στο 95′ κόντρα στη Λαμία εντός έδρας, σε μία εποχή που τα γήπεδα ήταν κεκλεισμένων των θυρών με απόφαση της κυβέρνησης, και πήγε στη διακοπή γεμάτος εσωστρέφεια.
Το… υφαίστειο εξερράγη στις 3 Ιανουαρίου, όταν ο Άρης, ενώ βρέθηκε να προηγείται με 0-2, έχασε με 3-2 από τον Αστέρα στην Τρίπολη, αποτέλεσμα που προκάλεσε την αντίδραση όλου του κόσμου, ενώ βρήκε στο Yellow Radio και ο Super3 για έκτακτη εκπομπή.
Η αντίδραση, αλλά κυρίως η αντεπίθεση που (ξανά)έβαλε… μπρος στη σεζόν
Κόντρα στον ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και νίκησε, και εκεί έκανε ένα νέο restart στη χρονιά του. Ώπα, πάμε λίγο πίσω. Τέλη Οκτωβρίου ο Άρης έμαθε τον αντίπαλο του στο Κύπελλο Ελλάδος. Ήταν η νταμπλούχος ΑΕΚ. Πώς να την περάσεις αυτή την ΑΕΚ; Πώς να κερδίσεις αυτή την ομάδα, που πέρυσι τα πήρε όλα και μπήκε και στους ομίλους του Europa League; Εγώ, τουλάχιστον, ήμουν απαισιόδοξος από την ώρα της κλήρωσης. Ήμουν σίγουρος πως η χρονιά χάθηκε πριν μπούμε στον δεύτερο γύρο, και απλώς έμενε να επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη μου στις 10 και 17 Ιανουαρίου.
Ωστόσο, ο Άρης ήρθε ισόπαλος -και άξιζε να κερδίζει- με 0-0 στην OPAP Arena στις 10 Ιανουαρίου, και πλέον όλα θα κρινόντουσαν στο Χαριλάου. Προηγήθηκε η ΑΕΚ στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου, ωστόσο ο Άρης ισοφάρισε, και το 1-1 έμεινε μέχρι τα 120 λεπτά. Στα πέναλτι, ο… κέρβερος Κουέστα έπιασε δύο εκτελέσεις και με το εύστοχο πέναλτι του Βεστράτε, ο Άρης ήταν στην επόμενη φάση. Αυτό το πέναλτι, αλλά και οι αποκρούσεις του Κουέστα, έδωσαν το… φιλί της ζωής στη χρονιά του Άρη, η οποία φαινόταν χαμένη. Παράταση… αποχής πήρε και η εσωστρέφεια, καθώς ο δρόμος πρόκρισης στον Τελικό είχε πλέον ανοίξει και έγινε και ο μοναδικός στόχος του Άρη στο δεύτερο μισό της σεζόν, δεδομένου πως θα αντιμετώπιζε τη Νίκη Βόλου και τον Παναιτωλικό.
Όλοι είχαν το Κύπελλο σαν σκέψη στο μυαλό τους, και στο διάστημα μέχρι τον Τελικό, με εξαίρεση ενδεχόμενο αποκλεισμό-κάζο από Νίκη Βόλου ή Παναιτωλικό, η εσωστρέφεια δεν χωρούσε και θα έπρεπε να… αναβληθεί. Όλοι προσηλωμένοι στον στόχο… Ο Άρης έφτασε στον Τελικό, αγχώθηκε βέβαια, καθώς ενώ είχε το προβάδισμα με 0-1 από το Αγρίνιο, στο 85′ της ρεβάνς ο Ντουάρτε χάνει σπουδαία ευκαιρία από πολύ κοντά για να ανοίξει το σκορ. Με το που πέρασε την τελική γραμμή η μπάλα και ο διαιτητής έδειξε άουτ, τελείωσε και η όση τύχη είχε ο Άρης από τον Ιανουάριο. Πλέον έπρεπε να φτιάξει την τύχη του, κάτι για το οποίο δεν φημίζεται.
Πήγε στον τελικό, τώρα έπρεπε να είναι ανταγωνιστικός και να διαχειριστεί τα δέκα ματς στα Play-Offs
Μετά από αυτό το ματς, ο Άρης είχε να δώσει 10+1 παιχνίδια μέχρι το τέλος της σεζόν. Μπήκε ως 5ος στα Play-Offs και από την αρχή της έξτρα διαδικασίας φαινόταν πως εκεί θα τερματίσει. Το θέμα ήταν να βρει κίνητρο και να διατηρήσει ρυθμό στις 10 «αγγαρείες» πριν τον τελικό. Πήρε σχεδόν άριστα, καθώς έκανε σημαντικές νίκες, ενώ πήρε πολλούς βαθμούς που άλλαξαν το φαβορί της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Έριξε τον ΠΑΟΚ από την 1η θέση με το 0-1 στην Τούμπα, «φρέναρε» τον Ολυμπιακό που με νίκη έμπαινε ξανά στο κόλπο με το 1-1, ενώ έκοψε τελείως το πρωτάθλημα από τον Παναθηναϊκό, νικώντας τον με 0-1 στη Λεωφόρο. Μετά τη διακοπή, έδειξε την ταυτότητα του στη Λαμία, και ενώ έχανε με 2-0, νίκησε με 2-4.
Την ίδια ημέρα, ο ΠΑΟΚ επικράτησε του Παναθηναϊκού με 4-1, και ο Ολυμπιακός με 2-0 της ΑΕΚ, με αποτέλεσμα οι Ασπρόμαυροι να περάσουν και πάλι πρώτοι, μία στροφή πριν το τέλος του πρωταθλήματος. Τα πράγματα ξεκάθαρα: Πρωταθλητής ο ΠΑΟΚ με νίκη στο “Βικελίδης”, πρωταθλήτρια η ΑΕΚ με νίκη με τη Λαμία και γκέλα του ΠΑΟΚ στο Χαριλάου.
Ο Άρης είχε νέα ευκαιρία να «δώσει» τον τίτλο σε άλλον. Άλλωστε, όποιος ήρθε 1ος στο Χαριλάου, έφυγε 2ος μέσα στη σεζόν. Για τον Άρη, όπως όλες τις φορές, ήταν ένα απλό ντέρμπι στο οποίο δεν θα άλλαζε η διαχείριση του. Ήθελε τη νίκη για να πάρει ψυχολογία εν όψει του τελικού, έξι ημέρες μετά, μπροστά στον κόσμο του, τον οποίο θα έβλεπε τόσο μαζικά συγκεντρωμένο αν κατακτούσε το Κύπελλο στο Πανθεσσαλικό.
Καλύτερος αλλά δεν του… πήγε το ματς, είχε τον Τελικό
Ωστόσο, δεν τα κατάφερε και ο ΠΑΟΚ αναδείχθηκε πρωταθλητής με νίκη 1-2. Η χρονιά, όμως, δεν είχε τελειώσει, και το αποκούμπι ήταν ο Τελικός του ερχόμενου Σαββάτου. Ο κόσμος πικράθηκε, αλλά συνέχιζε να το πιστεύει, και ήθελε να το μεταφέρει στους παίκτες. Την Τετάρτη πήγε περίπου 7-8 χιλιάδες κόσμου στην ανοιχτή προπόνηση, και την επόμενη ημέρα περίπου 1000 άτομα ξεπροβόδισαν την ομάδα ως τα Μάλγαρα, δείχνοντας την πίστη τους στους παίκτες, πως θα πάνε στο Πανθεσσαλικό και θα γυρίσουν Κυπελλούχοι.
Την ημέρα του αγώνα της χρονιάς, η πόλη μύριζε… Άρης από πολύ νωρίς. Ο αγώνας ήταν στις 20:30, και οι καφετέριες κοντά στο γήπεδο, αλλά και στις γύρω περιοχές, άρχισαν να γεμίζουν από τις 17:00. Κόσμος με κασκόλ και φανέλες κυκλοφορούσε, ανυπομονώντας για το μεγάλο παιχνίδι. Έτοιμος να βγει και να πανηγυρίσει την κατάκτηση, καθώς πίστευε, αλλά κυρίως ήλπιζε πως επιτέλους ήρθε η μεγάλη ώρα.
Στις 22:30 περίπου είχαμε μάθει αν ήρθε η ώρα. Δεν είχε έρθει. Ωστόσο, σε ένα ροντέο που προκάλεσε η διαιτησία με πρωταγωνίστρια την Φραπάρ, ο Άρης στάθηκε και ενώ έπαιξε με εννέα παικτες για 20+ λεπτά, φτάνουμε στο 91′, με τη Γαλλίδα να μη δίνει πεντακάθαρο πέναλτι σε χέρι του Αράο. Απόφαση που αν καταλογιζόταν, ο Άρης με μία εύστοχη εκτέλεση θα έπαιρνε το Κύπελλο. Αν ο Άρης έβαζε το πέναλτι, τότε μαγκιά του Παναθηναϊκού να κάνει την ανατροπή. Σίγουρα όμως, αυτή η απόφαση δεν θα έδινε την ευκαιρία στον αδίκως αποδεκατισμένο Άρη να πάρει κεφάλι στο σκορ, λίγα λεπτά πριν τη λήξη.
Ο Παναθηναϊκός σκόραρε στο 97′ και πήρε ένα Κύπελλο, το οποίο έδωσε παράταση ζωής στον Αλαφούζο, ο οποίος ήταν… για το ανάθεμα από τους φίλους του Τριφυλλιού.
Η εσωστρέφεια που έλεγα προηγουμένως, που είχε εξαφανιστεί στις 17 Ιανουαρίου, έκανε την εμφάνιση της σε 10πλάσια επίπεδα από το Σάββατο και μετά. Η σεζόν είχε τελειώσει, ο Άρης έμεινε ξανά με άδεια χέρια. Έφταιγε η διαιτησία; Ναι. Αλλά και η ομάδα έχει ένα σημαντικό μέρος της ευθύνης για όσα έγιναν στον τελικό. Αρκετά μικρότερο ποσοστό σε σχέση με τον παράγοντα της διαιτησίας, αλλά σίγουρα όχι αμελητέο.
Ο Άρης ουσιαστικά ζούσε σε λεπτή κλωστή από τον Ιανουάριο ως τον Μάιο, περιμένοντας τον Τελικό για να μάθει αν θα διασχίσει και θα φτάσει στην άκρη της, ή θα πέσει στο κενό. Και φυσικά, γκρεμοτσακίστηκε και το ύψος πτώσης του έμοιαζε να μεγαλώνει όσο περνούσαν οι ημέρες.
Το σήμερα και η μυστηριώδης «εξαφάνιση»
Φτάνουμε στο σήμερα. Ο Καρυπίδης μοιάζει… εξαφανισμένος, οι μεταγραφές, ενώ ακούγονται ονόματα, δεν προχωράνε, η ανανέωση του Κουέστα δεν έχει ολοκληρωθεί εδώ και σχεδόν 10 μέρες ενώ ενημερωθήκαμε πως γινόταν ανταλλαγή εγγράφων, και γενικώς υπάρχει μία στάσιμη κατάσταση. Ο κόσμος ζήτησε και συνεχίζει να ζητάει επιτακτικά μία συνέντευξη τύπου του Καρυπίδη, ο οποίος θα πει την αλήθεια για το -όποιο- πλάνο του, τί σκέφτεται και αν μπορεί να το υποστηρίξει, ενώ θα απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις του «κοινού».
Όσον αφορά τους… επενδυτές και τους συμπαίκτες, τα πράγματα είναι απλά. Το θέμα στον Άρη δεν είναι τα χρήματα και τα οικονομικά. Θα μπορούσε με τα τωρινά οικονομικά δεδομένα να έχει μία πολύ καλύτερη παρουσία, αν είχε διευθετήσει τα βασικά. Στελέχωση της διοίκησης με ανθρώπους του χώρου, εξυπηρέτηση του Αρειανού όταν πάει στο γήπεδο αλλά και στις λοιπές υπηρεσίες (γραφείο τύπου, μπουτίκ, κλπ), επιδιόρθωση της εικόνας στις κερκίδες με καρεκλάκια που λείπουν, να φτιαχτεί ο φωτισμός σε ορισμένους διαδρόμους και σκάλες.
Πάνω από όλα όμως αυτό που πρέπει να φτιαχτεί είναι η εξωαγωνιστική παρουσία του Άρη. Οι άλλοι κατάφεραν και «αγόρασαν» ΜΜΕ της πόλης τα οποία μέχρι πριν κάποια χρόνια «έπαιζαν» Άρη, ή τουλάχιστον δεν τον είχαν σαν εχθρό. Θα πρέπει να βελτιώσει τις δημόσιες σχέσεις του, καθώς δεν γίνεται να πηγαίνει σε γήπεδα όπως η Τούμπα, η Λεωφόρος, η OPAP Arena, το “Καραϊσκάκης”, ή σε ματς όπως του Τελικού και να πηγαίνει σαν το πρόβατο στη σφαγή. Πρέπει σιγά-σιγά να δουλευτεί αυτό το κομμάτι. Οι άλλοι, έχουν πολιτικούς που κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους προκειμένου η ομάδα που υποστηρίζουν να έχει καλύτερη αντιμετώπιση είτε εγχώρια, είτε στην Ευρώπη.
Αυτά όμως, απομακρύνθηκαν αρκετά. Μετά τον Τελικό επιστρέψαμε πάλι στο στάδιο του… «μπουσουλήματος». Πρέπει να γίνουν τα βασικά, τα οποία όπως είπα είναι η συνέντευξη τύπου.