Σπουδαία βραδιά να είσαι Άρης η χθεσινή. Από τη μία η τεράστια πρόκριση επί της ΑΕΚ, και από την άλλη η νίκη με μπάζερ μπίτερ φόλοου κάρφωμα για να πάρεις το ματς με τη Μπουντούτσνοστ.
Στις 19:00 ξεκινάει η ρεβάνς με την ΑΕΚ, στις 20:00 ο Άρης υποδέχεται την Μπουντούτσνοστ στο Παλέ. Στις 18:40 περίπου καταφθάνουμε στο Αλεξάνδρειο καθώς πάντα πηγαίνουμε νωρίτερα για να αποφύγουμε τυχόν συνωστισμό. Στις οθόνες του Cafe des Sports παίζει το Κηφισιά-ΟΦΗ, και λίγο πριν τις 19:00 το αλλάζουν για να βάλουν τον αγώνα του Άρη με την ΑΕΚ.
Περίπου 2 χιλιάδες κόσμος μαζεμένος έξω από την καφετέρια του Αλεξανδρείου για να παρακολουθήσει τον κρίσιμο αγώνα του ποδοσφαιρικού τμήματος με την Ένωση. Εμείς επιλέξαμε να μπούμε στο Παλέ νωρίτερα για να το δούμε στα κινητά μας και να μην είμαστε όρθιοι ανάμεσα στον κόσμο, και μάλιστα χωρίς να πολύ-βλέπουμε.
Μπήκαμε στις κερκίδες του γηπέδου περίπου στις 19:10. Άδειο το γήπεδο εκείνη τη στιγμή. Μπορεί να είχε συνολικά 200 ανθρώπους. Βλέποντας έστω λίγο το παιχνίδι, η ΑΕΚ ήταν σαφέστατα καλύτερη. Είχε όμως απέναντι της μία άμυνα «βράχο», και έναν «γίγαντα» κάτω από τα γκολπόστ. Μα φυσικά, τον Χουλιάν Κουέστα.
Δεν θα το κρύψω, ξενερώσαμε στο 0-1. Το live που βλέπαμε είχε αρκετή καθυστέρηση σε σχέση με την πραγματικότητα και όταν ήρθε η ειδοποίηση πως η ΑΕΚ σκόραρε, η διάθεση μας άλλαξε κατακόρυφα. Ξεφυσήσαμε. Είπαμε το γνωστό “πάλι τα ίδια…”. Στο ημίχρονο, περίπου στις 19:50, ο κόσμος που περίμενε έξω από το Παλέ παρακολουθώντας τον ποδοσφαιρικό Άρη, άρχισε να εισέρχεται στο γήπεδο. Αρκετοί καθυστέρησαν γιατί αυτός ακριβώς είναι ο κανόνας της “τελευταίας στιγμής”. Δεν θα μπεις στην έναρξη του ματς, θα χάσει κάποια λεπτά.
Κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου στο “Βικελίδης”, εμείς που δεν θα βλέπαμε, από εκείνο το σημείο και έπειτα, τον αγώνα στο ποδόσφαιρο καθώς ξεκινούσε το μπάσκετ, επεξεργαζόμασταν και αποδεχόμασταν το γεγονός ότι για άλλη μία χρονιά η ομάδα μένει εκτός στόχων από τον Ιανουάριο. Τι πιο σύνηθες, θα πει κανείς. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και έγινε συνήθεια. Δεν το κρύβω, δεν πιστεύαμε στην ομάδα. Δεν μας έδειξε, ούτε φέτος, και κυρίως τα προηγούμενα χρόνια, ότι μπορεί να πάρει αυτό που θέλει όταν η μπάλα… «καίει». Για αυτό και εμείς, ως Αρειανοί, ήμασταν προετοιμασμένοι για τον αποκλεισμό, σε μεγαλύτερο βαθμό από το ενδεχόμενο πρόκρισης. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο, μου είναι αδιανόητο ότι ο φετινός Άρης πέταξε εκτός Κυπέλλου την ΑΕΚ στα πέναλτι. Μία διαδικασία που τον πλήγωσε το περασμένο καλοκαίρι στο Βουκουρέστι κόντρα στην Ντιναμό Κιέβου.
Όταν ο Μορόν ισοφάρισε με τη κεφαλιά στο 58′, το Παλέ σείστηκε. Εκεί πήρε μπρος και το μπασκετικό τμήμα, καθώς έχανε με διαφορά 11 πόντων, αν θυμάμαι σωστά, γιατί ο κόσμος ξύπνησε και δεν είχε πλέον την ίδια αγωνία με πριν που το σκορ στο ποδόσφαιρο ήταν στο 0-1. Βέβαια, το αποκορύφωμα ήρθε όταν έληξε και η παράταση και η πρόκριση θα κρινόταν στην ψυχοφθόρο διαδικασία των πέναλτι. Εκεί που ο Άρης έχει πληγωθεί κατ’ επανάληψη και δεν έχει δει το… φως της μέρας. Φαμπιάνο μέσα, Βίντα για να το αποκρούσει ο Κουέστα. Η πρώτη έκσταση ήταν γεγονός στο Αλεξάνδρειο. Πανηγυρισμοί ενώ είχε δρόμο η διαδικασία.
Μορόν και 2-0, ανακούφιση. Φαν Φερτ και 2-1, απογοήτευση αλλά είχαμε το προβάδισμα. “Φέτφα”, βάλτο και δώσε μας την μισή πρόκριση. Όχι ρε Γιάννη…
Στο χαμένο πέναλτι του Φετφατζίδη μας πλημμύρισαν οι μνήμες του παρελθόντος. Το χαμένο πέναλτι του Καράμπελα με τον ΠΑΟΚ, τα χαμένα πέναλτι με την Ντιναμό Κιέβου. Αλλά, ο Κουέστα ήταν εκεί! Ο Ισπανός ΑΡΧΗΓΟΣ έπιασε και το δυνατό πέναλτι του Πόνσε, «αναιρώντας» επί της ουσίας το χαμένο πέναλτι του Φετφατζίδη. Νταρίντα, «κρύο αίμα» και 3-1. Αρκούσε μία απόκρουση για να προκριθεί ο Άρης. Πινέδα και… μέσα. Απογοήτευση στο Παλέ, αλλά θέλουμε ένα γκολ για να περάσουμε, ήταν η σκέψη όλων.
Βερστράτε στην άσπρη βούλα. Ο Βέλγος πλάσαρε και έστειλε τον Άρη στον έβδομο ουρανό! Στο Αλεξάνδρειο γινόταν σεισμός, οι παίκτες της Μπουντούτσνοστ δεν καταλάβαιναν γιατί πανηγύρισε ο κόσμος του Άρη ενώ εκείνοι πραγματοποιόυσαν επίθεση, μπερδεύτηκαν. Και η επίθεση που έκαναν ήταν κακή, με αποτέλεσμα να πάρει κατοχή η ομάδα του Καστρίτη. Το γήπεδο άρχισε να… «φλέγεται». Όχι από πυρσούς και καπνογόνα, αλλά από φωνή και ένταση. Εκείνη τη στιγμή, αν δεν απατώμαι, ο Άρης βρισκόταν στο -8 (58-66). Με τον κόσμο ο οποίος φώναζε για… δύο στο γήπεδο, έτρεξε ένα σερί 8-0 για να ισοφαρίσει σε 66-66. Ο… μάγκας Τολιόπουλος έβαλε ένα πολύ μεγάλο σουτ για να δώσει προβάδισμα τριών πόντων στον Άρη (71-68), πριν τρέξουν οι φιλοξενούμενοι ένα σερί 0-5 για να φτάσουν στο +2 και στο 71-73. Εκεί… «ξαναμίλησε» ο Τολιόπουλος, βάζοντας ένα ακόμη μεγαλύτερη σουτ για να βάλει τον Άρη στη θέση του οδηγού. Η Μπουντούτσνοστ πέτυχε καλάθι για να πάει στο 74-75. Ο Άρης έχασε την επίθεση του και σύμφωνα με το ρολόι, το οποίο είχε 40” για το τέλος, η Μπουντούτσνοστ είχε τα 20” δικά της και τα υπόλοιπα 20” για τους Θεσσαλονικείς.
Αστόχησε στο πρώτο τρίποντο η Μπουντούτσνοστ, όμως πήρε το επιθετικό ριμπάουντ με 20” να απομένουν, όλα για εκείνη. Αστόχησε στη δεύτερη προσπάθεια και ο Άρης είχε 10” δευτερόλεπτα να ευστοχήσει. Ο Χάρελ δοκίμασε για τρεις, άστοχος, όμως στο φόλοου ήρθε ο Γκάλινατ που με διαστημικό κάρφωμα έδωσε προβάδισμα στον Άρη με 0.8” να απομένουν. Η Μπουντούτσνοστ δεν πρόλαβε καν να πετάξει κακήν κακώς τη μπάλα σε αυτό το χρονικό περιθώριο, με τον Άρη να παίρνει τη δεύτερη νίκη στη βραδιά, και παράλληλα μία νίκη που του δίνει μισή πρόκριση.
«Προσγειωνόμαστε». Ο Άρης πανηγύρισε μία τεράστια πρόκριση στο ποδόσφαιρο, και το βράδυ έγινε… «παραδεισένιο» λόγω της νίκης του Αυτοκράτορα στο μπάσκετ. Στο μπάσκετ, η ομάδα βρίσκεται σε διαδικασία οικονομικής εξυγίανσης και δεν αργεί η στιγμή που θα βρει τα πατήματα της και θα γίνει φόβος σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη, όπως παραδοσιακά του αρμόζει.
Πάμε στο ποδόσφαιρο. Η πρόκριση ανοίγει έναν στρωμένο δρόμο προς τον τελικό, με αντιπάλους τη Νίκη Βόλου ή τον Λεβαδειακό, και τον ΟΦΗ ή τον Παναιτωλικό. Οι Κιτρινόμαυροι έχουν να δώσουν ακόμα τέσσερα κομβικά παιχνίδια ως τον τελικό. Αλλά το ζήτημα πλέον για τον Άρη δεν είναι να φτάσει στον τελικό. Το ζήτημα δεν είναι να φτάσει στην πηγή, αλλά να πιει νερό. Έχει «χορτάσει» από τελικούς στον 21ο αιώνα. Έχει πάει σε συνολικά τέσσερις τελικούς, και δεν έχει πετύχει ούτε ένα γκολ. Οπότε το ζήτημα είναι, αφού φτάσει με το καλό στον τελικό του θεσμού, να σηκώσει το τρόπαιο, κάτι για το οποίο διψά ο οργανισμός, αλλά και ένα παραπάνω ο κόσμος. Αυτός ο κόσμος που έχει περάσει τα απίθανα. Γ’ και Β’ εθνικές, καταστάσεις πολύ κοντά στη διάλυση, αποκλεισμούς, και όλα τα σχετικά. Αλλά αυτός ο κόσμος που παρότι έχει να πανηγυρίσει κούπα από το 1970 στο ποδόσφαιρο, και από το 2004 στο μπάσκετ, συνεχίζει να δημιουργεί νέους φιλάθλους. Κάντε το για τον κόσμο, του το χρωστάτε!