Ο φετινός ποδοσφαιρικός Άρης είναι, χωρίς υπερβολή, ένα «καρναβάλι». από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο. Και αυτή η ομάδα, δεν αξίζει την έξοδο στην Ευρώπη, και δεν πρέπει, σε καμία περίπτωση, να γίνει το οποιοδήποτε «θαύμα» που θα στείλει τον Άρη σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Γράφει ο Κώστας Πολυχρονιάδης.
Δεν θα αναλύσω τα τραγικά που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι στον σχεδιασμό και στις μεταγραφές. Το γεγονός ότι η χρονιά ξεκίνησε με προπονητή τον Τερζή και ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία, με κινήσεις με απόκτηση ελεύθερων ποδοσφαιριστών ενώ από τις μεταγραφές μπήκαν στα ταμεία πάνω από 7 εκατομμύρια ευρώ. Δεν θα μιλήσω για αυτά. Τα έχουμε πει, τα έχουμε ξαναπεί αλλά μυαλό δεν μπαίνει. Για την ακρίβεια, τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται κάθε καλοκαίρι εδώ και 6 χρόνια, και, όπως κανείς καταλαβαίνει, στον Άρη ισχύει το «κάθε πέρυσι και καλύτερα».
Δεν θα ασχοληθώ με αυτά, με έχουν κουράσει. Θα ασχοληθώ με έναν από τους υποτιθέμενους στόχους της ομάδας για την φετινή σεζόν. Αρχικά, ο πρώτος στόχος της ομάδας είναι να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδος και δεύτερον, να τερματίσει σε θέση που τον οδηγεί σε ευρωπαϊκή έξοδο.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου είναι κάτι που εγώ, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, αν και δεν πιστεύω σε θαύματα, δεν βλέπω να συμβαίνει τον ερχόμενο Μάιο. Και δεν έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Άρης θα αντιμετωπίσει την ΑΕΚ στη φάση των «16». Για να κατακτήσεις το Κύπελλο, αναγκαστικά θα πρέπει να κερδίσεις τουλάχιστον μία μεγάλη ομάδα, δεν γίνεται να παίξεις μόνο με μέτριες ομάδες ως τον τελικό. Και όταν έγινε αυτό, δεν άλλαξε το αποτέλεσμα (σ.σ. Λαμία 2021/22). Το μόνο που άλλαξε είναι τα χρόνια χωρίς τίτλο για τον ποδοσφαιρικό Άρη.
Μακάρι να με διαψεύσουν για το Κύπελλο, όμως προς το παρόν ζω σαν ο Άρης να έχει αποκλειστεί από την ΑΕΚ ήδη.
Πάμε στην βαθμολογία. Ο Άρης είναι 5ος με 24 βαθμούς. Βρίσκεται στο -8 από την 4η ΑΕΚ, και στο -10 από τον 2ο Παναθηναϊκό, ενώ είναι και στο -11 από τον πρωτοπόρο ΠΑΟΚ.
Το να τερματίσει οτιδήποτε άλλο εκτός από 5ος θα είναι απλώς ένα θαύμα και μία παρένθεση στην κακή χρονιά του Άρη. Βέβαια, εδώ φτάνουμε στο point αυτού του άρθρου. Ο Άρης, για το καλό του, θα πρέπει να ελπίζει σε… μη-θαύμα!
Και εξηγούμαι. Από τη σεζόν 2018/19 ο Άρης βγαίνει συνεχώς στα προκριματικά είτε του Europa League, είτε του Conference League. Πέντε χρονιές συνεχόμενης παρουσίας στα προκριματικά. Το αποτέλεσμα; Πέντε συνεχόμενοι αποκλεισμοί από ομάδες όπως Μόλντε, Κόλος Κοβαλίβκα, Αστάνα, Μακάμπι Τελ Αβίβ και Ντιναμό Κιέβου.
Με εξαίρεση την Μακάμπι Τελ Αβίβ, που στο ματς στο Ισραήλ ήταν τραγικός, στα υπόλοιπα παιχνίδια ο Άρης αυτοκτόνησε με τον χειρότερο τρόπο. Δεν θα μπω στη λογική του τί και πώς, οι τρόποι είναι λίγο έως πολύ γνωστοί για κάθε αποκλεισμό.
Θα σταθώ στο γεγονός ότι, παρότι ο Άρης έχει βγει στην Ευρώπη πέντε συνεχόμενες σεζόν, δεν έχει κάνει τίποτα. Ναι, στέρησε για δύο συνεχόμενες χρονιές την Ευρώπη, μία από Παναθηναϊκό και μία από ΑΕΚ, όμως ο ίδιος δεν έκανε τίποτα.
Και το γεγονός ότι βγαίνει στην Ευρώπη χαλάει τον σχεδιασμό του. Ήδη δηλαδή γίνονται λάθη το καλοκαίρι, όταν έχει και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις αναγκάζεται να βιαστεί, πριν ακόμα τελειώσουν με το καλό όλα τα πρωταθλήματα παγκοσμίως για να κοιτάξει σχολαστικά τις επιλογές του.
Την χρονιά που ο Άρης επέστρεψε στην Super League, προφανώς δεν είχε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Για αυτό και μπόρεσε και έφτιαξε μία ενθουσιώδη ομάδα η οποία μπορεί να μην ήταν τρομερή, ή τρένο, όμως δεν απογοήτευε τον κόσμο τόσο εύκολα.
Για αυτό και καλά θα κάνει ο Άρης να μην ελπίζει σε ευρωπαϊκή έξοδο φέτος, έτσι ώστε να έχει περισσότερο χρόνο να διορθώσει τα λάθη του το ερχόμενο καλοκαίρι, και να φτιάξει μία ομάδα που θα διεκδικήσει την Ευρώπη την επόμενη σεζόν. Αν το θέλει βέβαια η… κεφαλή…