Ο άτυχος αστυνομικός, Γιώργος Λυγγερίδης, ο οποίος έχασε αρχικά το πόδι του λόγω της μοιραίας φωτοβολίδας στα επεισόδια του Ρέντη, έχασε τελικά και τη ζωή του, βυθίζοντας τη χώρα σε πένθος.
Δεν είναι τυχαία η χρήση εισαγωγικών γύρω από την λέξη “αθλητισμού”. Στην Ελλάδα έχει χαθεί κάθε ίχνος αθλητισμού, γιατί όλοι σκοτώνονται μεταξύ τους, κυριολεκτικά, και μεταφορικά. Για μερικές ομάδες, ένας νέος άνθρωπος έφυγε από τη ζωή γιατί μερικά ανθρωποειδή ένιωσαν “μάγκες” και ήθελαν να προκαλέσουν πρόβλημα, με παρόμοια αποτελέσματα. Προφανώς, οι ίδιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να κάνουν οποιαδήποτε “μαγκιά” αν δεν έχουν την υποστήριξη των υπόλοιπων εγκληματιών, για αυτό και στα περιβόητα αυτά επεισόδια κρυβόντουσαν στο πλήθος, ανάμεσα στον απλό κόσμο που δεν ήθελε να προκαλέσει πρόβλημα.
Δεν υπάρχει πραγματικά τίποτα να πει κανείς για αυτή τη κατάσταση. Μπορεί ο καθένας, ανάλογα με το τι ψηφίζει, ή από που τον χρηματοδοτούν να πει ό,τι θέλει για την κατάσταση. Μπορεί να βρίσει την αστυνομία που ναι, έχει κάνει λάθη στο παρελθόν. Δεν ήταν λύση η προσαγωγή τόσων ανθρώπων από αυτά τα επεισόδια. Δεν έφταιγαν όλοι, αυτό είναι γεγονός. Αλλά φτάνουμε στο επόμενο θέμα της περίπτωσης αυτής: Ο έλεγχος των χούλιγκανς από τις ομάδες.
Πονεμένο θέμα. Κανείς θα πει πως δεν γίνεται κάτι τέτοιο, δηλαδή οι ομάδες να απομονώσουν τους χούλιγκανς και τους εγκληματίες, και να τους απαγορεύσουν δια παντός την είσοδο σε οποιοδήποτε γήπεδο. Λάθος!
Η Θάτσερ έτσι έφτιαξε το ποδόσφαιρο στην Αγγλία και πλέον είναι η πιο θεαματική σε αυτό το άθλημα στη γη. Απαγόρευσε σε κάθε αγγλική ομάδα, ανεξαρτήτου βαθμολογικής κατάταξης, την έξοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μέχρι να φτιαχτεί η κατάσταση, η οποία τότε ήταν πολύ χειρότερη από ότι σήμερα στην Ελλάδα. Και το χειρότερο είναι ότι αν δεν επέμβει κάποιος ικανός σύντομα, κινδυνεύουμε να φτάσουμε τα επίπεδα της τότε Αγγλίας γύρω από το ποδόσφαιρο.
Τα μέτρα που ανήγγειλε η κυβέρνηση είναι εύκολα στα λόγια. Ταυτοποίηση και έλεγχος ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει από το γήπεδο. Καλό μέτρο, αλλά δεν θα εφαρμοστεί, και οι λόγοι είναι προφανείς. Το ίδιο και για το κλειστό σύστημα παρακολούθησης. Υποτίθεται ότι υποχρέωσε η κυβέρνηση, πριν αρκετά χρόνια, όλες τις ΠΑΕ να εγκαταστήσουν σύστημα καμερών στα γήπεδα τους. Και ακόμα και σήμερα, υπάρχουν ΠΑΕ που μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας, λέγοντας πως το σύστημα παρακολούθησης λειτουργεί, και άψογα μάλιστα!
Και όλα αυτά, γιατί οι άνθρωποι επιλέγουμε να διαχωριζόμαστε για μερικά χρώματα. Οι Ολυμπιακοί που είναι εχθροί των Παναθηναϊκών, προκάλεσαν επεισόδια τα οποία έβλαψαν ποιον; Ποιος χάνει από αυτή την υπόθεση; Αθώοι άνθρωποι. Όπως ο Γιώργος. Ο οποίος υπηρετούσε την χώρα του. Έχασε τη ζωή του για μερικές ομάδες. Για μερικές ομάδες οι οποίες δεν έχουν καν υλική υπόσταση. Είναι κάτι το οποίο κάποιος σκέφτηκε πριν 100 -και βάλε- χρόνια, και μεταφέρθηκε στις σκέψεις των επόμενων γενεών.
Καλό ταξίδι Γιώργο.