Είναι νωρίς ακόμη. Μέσα όμως σε διάστημα 10 ημερών, ο Άρης έχει πάει από εκεί που διεκδικούσε ομίλους, στο να πρέπει να πείσει τους γύρω του πως δεν είναι ομάδα που θα παλέψει για τη σωτηρία.
Καλά ακούσατε. Αυτά τα σενάρια, επανέρχονται στο μυαλό κάθε φίλου του Άρη, ο οποίος έζησε μαύρες εποχές, ειδικά την τετραετία 2014-18, αν και οι χρονιές 2012/13 και 2013/14 ήταν και αυτές τραγικές.
Μετά από δύο αγωνιστικές η ομάδα βρίσκεται στον πάτο της βαθμολογίας. Με συγχωρείτε, όχι στον πάτο, τρίτος από το τέλος, τελευταία είναι η Κηφισιά και ο Ατρόμητος που έχουν χειρότερη διαφορά τερμάτων…
Ο προπονητής από χθες είναι στον «αέρα». Εντός της ημέρας αναμένονται εξελίξεις αλλά αφού το ξέραμε. Ο Τερζής δεν είχε μέλλον, δυστυχώς. Δεν είναι ο προπονητής που θα μπορούσε να ανεβάσει σκαλί τον Άρη. Και αυτό δεν το λέμε λόγω της χθεσινής βραδιάς-ντροπής, ίσα-ίσα, στην χθεσινή ήττα δεν έχει σχεδόν καθόλου φταίξιμο αν το δει κανείς ποδοσφαιρικά. Φτάνει όμως με τις αναλύσεις και την “ποδοσφαιρολογία”, προσπαθώντας να ψυχολογήσουμε το κάθε τι.
Το αποτέλεσμα μετράει στο τέλος. Τι και αν ο Άρης ήταν το αφεντικό στα ματς με την Ντιναμό Κιέβου, τι κι αν ήταν καλύτερος του ΟΦΗ στην πρεμιέρα. Αποκλείστηκε από την Ευρώπη και έχασε από τον ΟΦΗ. Χθες δεν ήταν καν τόσο καλός. Ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο επισκιάστηκε από το τραγικό δεύτερο ημίχρονο, στο οποίο η ομάδα δεν απείλησε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ.
Μετά από δύο αγωνιστικές και ισάριθμες ήττες, πλέον ο φόβος του υποβιβασμού είναι στον μακρινό ορίζοντα. Για να αποφευχθεί αυτός ο στόχος είναι αρχικά να καλυφθούν τα κενά στο ρόστερ όσο είναι δυνατόν, και να έρθει ένας κανονικός προπονητής. Ο Μάντζιος έστρωσε την ομάδα αμυντικά, αλλά δεν είναι κάθε μέρα «πασχαλιά»…
Η μπάλα πέφτει στα πόδια σου κύριε Καρυπίδη, και το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να σκεφτείς την παρουσία σου, και να φύγεις κύριος και «μάγκας», καθώς έφτασες το διοικητικό σου ταβάνι, και με το πλάνο που εφαρμόζεις εδώ και 5 χρόνια, ΔΕΝ κάνει…