Η νίκη του Άρη με την ΑΕΛ είναι μονάχα αυτό, μία νίκη. Από αυτή ο Άρης πρέπει να κρατήσει μόνο το πρώτο 30λεπτο, και να πάει παρακάτω.
Το γήπεδο σχεδόν άδειο, λιγότερο από 5 χιλιάδες κόσμος, φυσιολογικά μετά τη στροφή που πήρε το ποδοσφαιρικό τμήμα από την ισοπαλία κόντρα στον Πανσερραϊκό και έπειτα. Κράξιμο, αποδοκιμασίες προς παίκτες και Θεόδωρο Καρυπίδη, παρά το γεγονός πως ο Άρης πέτυχε γκολ νίκης στο 9ο λεπτό των καθυστερήσεων.
Αυτό, προφανώς, αποδεικνύει πως ακόμα και αν ο Άρης κάνει 4/4 μέχρι το τέλους του έτους, η κατάσταση δε γυρίζει, για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Βέβαια, ο κόσμος το πήγε ένα βήμα παραπέρα, και συμπεριέλαβε στις αποδοκιμασίες… συγγενικά πρόσωπα του Θεόδωρου Καρυπίδη, τα οποία προφανώς δεν έχουν καμία σχέση με την κατάσταση στον Άρη αυτή τη στιγμή. Αυτό ναι, το κατακρίνω. Βρίσε, κράξε, αποδοκίμασε, αλλά βρε αδελφέ, πως σχετίζεται η μητέρα (μάνα, όπως φώναζαν στις αποδοκιμασίες), του Καρυπίδη, για τον Άρη;
Καταλαβαίνω πως ο κόσμος βράζει και ακόμα και με το 2-1 το Σάββατο, συνέχισε να βρίζει και να αποδοκιμάζει καθώς μία νίκη δεν αλλάζει την κατάσταση. Αλλά κάπου υπάρχει ένα όριο. Και όχι, δεν «κουνάω το δάκτυλο» σε κανέναν για το πως αντιδράει. Εγώ συντάσσομαι με τον κόσμο που πιστεύει σε μία ομαλή μετάβαση της ιδιοκτησίας της ΠΑΕ Άρης. Δε θεωρώ πως ο Θεόδωρος Καρυπίδης μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω στον Άρη, και είναι εμφανές, και το έχω σημειώσει και εγώ, πως άπαντες ζητούν μία αλλαγή σε αυτό το κομμάτι.
Κάποιοι θα πουν για τις αντιδράσεις του προς τη Θύρα 3, την ώρα που ο κόσμος αποδοκιμάζει… τη μητέρα του. Το πρώτο που θα πω, είναι πως κάτι τέτοιο δεν το είδα, και από τη στιγμή που δεν υπάρχει κάποιο βίντεο ή τουλάχιστον, σχετικό ρεπορτάζ, δεν μπορώ να σταθώ σε λόγια… του αέρα από κόσμο που είναι δικαιολογημένα αγανακτισμένος με τον Θεόδωρο Καρυπίδη.
Αν υποθέσουμε, όμως, πως κάτι τέτοιο συνέβη, προφανώς και το κατακρίνω και πιστεύω πως το ίδιο κάνουν και όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλοι του Άρη και του αθλήματος. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να θέσω όρια, γιατί χωρίς τα όρια, υπάρχει… ζούγκλα. Το είπαμε, ο Καρυπίδης δεν μπορεί παραπάνω, και ο κόσμος θέλει αλλαγή. Γιατί όμως ο κόσμος του βρίζει τη μάνα; Ξέρει κανείς σε τί κατάσταση είναι η μητέρα του; Αν είναι καν εν ζωή; Πάνω στην ένταση, ο κόσμος λέει πράγματα που ξεφεύγουν…
Και αν τυχόν, δόξα τω θεώ να έχω άδικο, κάτι έχει η μητέρα του, πως πιστεύετε πως του φάνηκε να τη βρίζουν, για κάτι το οποίο δεν έχει απολύτως καμία σχέση; Κάνε κριτική, κράξε, βρίσε, αποδοκίμασε, σε λογικά πλαίσια, και πάντα με επίκεντρο αυτόν που προκαλεί τα προβλήματα, και όχι άτομα γύρω του…
ΥΓ. Την Τετάρτη, όπως και σε κάθε ματς, το γήπεδο πρέπει να είναι γεμάτο. Δυστυχώς, ή ευτυχώς, ο κόσμος δεν θέλει να πάει στο γήπεδο και με το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο νέο στο ιδιοκτησιακό, υπάρχει κάτι σαν… αποχή, ή αντίδραση αν θέλετε, και μένει άδειο το γήπεδο. Ωστόσο, ο κόσμος πάει στο γήπεδο για την ομάδα του και για το… σήμα, το οποίο πάντα πιστά ακολουθεί. Οι περίπου 5 χιλιάδες που βρέθηκαν το Σάββατο στο “Βικελίδης”, δεν πήγαν γιατί στηρίζουν τον Θεόδωρο Καρυπίδη, αλλά επειδή στηρίζουν τον Άρη. Και σαν άνθρωποι, φαίνεται πως έχουν πιο γερό στομάχι από αυτούς που δεν πήγαν, και μπορούν και αντέχουν τις πίκρες και τις γκέλες.
ΥΓ2. Το ματς Κύπελλο την Τετάρτη εκτός από γόητρο, προσφέρει και σχεδόν σίγουρη θέση στη 4άδα, εξαρτάται με το τί θα συμβεί και στα άλλα ματς. Είναι λιγάκι αλλόκοτο πως αυτή η ομάδα, που είναι 7η στο -5 από τη 5άδα στο πρωτάθλημα, να έχει 3/3 και να μπορεί να κάνει και 4η νίκη και να προκριθεί με πλεονέκτημα έδρας στους 16 του Κυπέλλου. Δεν πρέπει να χαθεί αυτή η ευκαιρία, ο κόσμος ΠΡΕΠΕΙ να είναι εκεί.
ΥΓ3. Για το μπάσκετ θα μιλήσουμε την Πέμπτη, την ημέρα της επιστροφής στις αγωνιστικές υποχρεώσεις κόντρα στην Κλουζ.
