Η ομάδα που εμφανίστηκε το απόγευμα της Κυριακής στη Λιβαδειά ήταν ο… κανονικός Άρης, καθώς όπως φαίνεται από τη φετινή σεζόν, αυτή είναι η κανονική εμφάνιση του, και οι καλές εμφανίσεις είναι απλά… «πυροτεχνήματα».
Κακώς πλέξαμε τα εγκώμια την προηγούμενη αγωνιστική. Ήταν απλά η εξαίρεση σε αυτό που βλέπουμε φέτος στον Άρη. Η κανονικότητα είναι αυτό που συνέβη στη Λιβαδειά, δυστυχώς. Μπορεί όχι η τεσσάρα αυτή καθ’αυτή, αλλά η όλη ανυπαρξία των Κιτρινόμαυρων, που τους αναγκάζει να χάνουν με κατεβασμένα τα χέρια.
Δεν είναι η πρώτη φορά, όμως. Μετά την σφαγή στο Αγρίνιο, ακολούθησαν πολλά συνεχόμενα ματς που ο Άρης πραγματικά δεν βλεπόταν, όπως ακριβώς δεν βλεπόταν την περασμένη Κυριακή. Βόλος; Ατρόμητος; Πανσερραϊκός; Αστέρας; ΟΦΗ; Η λίστα συνεχίζεται…
Επιπλέον, το να χάνεις είναι ένα πράγμα. Όλοι χάνουν και «γκελάρουν» με όλους, δεν είναι κάτι καινούργιο. Η ήττα με απάθεια, αλλά και με τόσο εύκολη τεσσάρα δεν γίνεται αποδεκτή όμως. Χάσε, αλλά να τα έχεις δώσει όλα… Γιατί τις λίγες φορές που θα κερδίσεις χωρίς να είσαι καλός, δεν σημαίνει τίποτα. Δεν θα κερδίζεις πάντα όταν δεν θα είσαι καλός, και αυτό φάνηκε σε πολλά παιχνίδια. Η… ρέντα του Άρη τελείωσε στο 1-0 με τον Πανσερραϊκό τον Δεκέμβριο. Από τότε έχει να κερδίσει ο Άρης χωρίς να είναι καλός. Ακόμη και οι νίκες σε Λαμία και Καλλιθέα κάτι έδειξε, και ακόμη περισσότερο με τον Παναθηναϊκό. Αλλά…
Δυστυχώς η υπόθεση 4άδα τελείωσε. Πρέπει να βγει από το μυαλό των παικτών οι οποίοι θα πρέπει να σκέφτονται να βγουν στην 5η θέση, αν και γνωρίζετε την άποψη μου για αυτό…