Την προηγούμενη εβδομάδα κάναμε λόγο για τη χειρότερη εμφάνιση του Άρη στο χειρότερο δυνατό σημείο, την ίδια ώρα δηλαδή που συμβαίνουν όσα συμβαίνουν εξωαγωνιστικά.
Χθες, ωστόσο, νομίζω πως αντικρίσαμε κάτι πολύ χειρότερο αγωνιστικά, με τον Άρη επί της ουσίας να μη… εμφανίζεται ποτέ στον αγωνιστικό χώρο της OPAP Arena. Μία ομάδα φοβική, που δεν μπορούσε να αλλάξει πάσα. Και δεν θέλω να ακούω πως “ξεφούσκωσε το μπαλόνι”, διότι η ποιότητα των παικτών είναι δεδομένη. Αυτό που δεν είναι… δεδομένο, είναι η ψυχολογία του γκρουπ, κάτι το οποίο είναι ευθύνη του προπονητικού τιμ.
Η ομάδα έπρεπε να βγάλει αντίδραση, το ίδιο έπρεπε να κάνει και η ΑΕΚ μετά την ήττα στο Φάληρο. Ωστόσο, μόνο η Ένωση το έκανε, «μασώντας σίδερα» από την αρχή ως το τέλος του χθεσινού ντέρμπι, το οποίο μετατράπηκε σε… goal fest του Δικέφαλου.
Από σήμερα επιβάλλεται ανασύνταξη και την Τρίτη να μπει η ομάδα που είχαμε δει στα ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, αλλά και γενικά να παίξει όπως την είχαμε δει να παίζει στα εντός έδρας μέχρι τώρα. Ο κόσμος παρότι απογοητευμένος, πικραμένος, αδικημένος, θα πάει στο γήπεδο. Θα τα δώσει όλα από τη μεριά του για την πρόκριση, σε ένα ματς «χωρίς αύριο» όπως πολύ σωστά είναι.