Αντί να μπει το ίδιο δυνατά όπως στο παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό, ο Άρης ουσιαστικά δεν μπήκε ποτέ στο ματς, και με τρία λάθη του «δώρισε» τρία γκολ στον ΟΦΗ, ο οποίος έπαιζε το ματς της ζωής του. Ματς που δεν θα κάνει ξανά, με άλλο αντίπαλο, καθώς όλοι ξέρουμε τι γίνεται…
Επιπλέον, ο Τζήλος έδειξε από την αρχή την ανοχή του στις «βουτιές» του ΟΦΗ, δίνοντας αμέτρητα φάουλ γύρω-γύρω από την περιοχή το Άρη, με αποτέλεσμα στο 18′ να γίνει το 1-0. Ο Άρης αδράνησε και με το κεφάλι ο Σαλτσέδο σκόραρε.
Ο Άρης είχε την γνωστή, ανούσια κατοχή στο δικό του μισό, χωρίς να δημιουργεί με κανένα τρόπο. Μορουτσάν και Σίστο ήταν δύο από τα «νεκρά» σημεία του Άρη, ενώ έλλειψε και η δημιουργία του Ράτσιτς, καθώς και η αμυντική συμπεριφορά του τραυματία.
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, ο Χιμένεθ πέρασε στο ματς Μισεουί, Γιαννιώτα και Φαντιγκά, θέλοντας να τονώσει τις επιθετικές προσπάθειες του Άρη. Ωστόσο, ο Άρης έχει να θυμάται μονάχα ένα αδύναμο σουτ του Μόντσου στα χέρια του Χριστογιώργου.
Στο 61′ ο ΟΦΗ έφτασε στο 2-0. Ο Νους σύγκλινε και σούταρε, ο Διούδης δεν απέκρουσε σωστά και ο Νέιρα ο οποίος ξεχάστηκε στην άμυνα, σκόραρε σε άδειο τέρμα το δεύτερο γκολ της ομάδας του.
Και ενώ θα περίμενες ο Άρης να αντιδράσει, μόνο αυτό δεν έγινε. Ο Αποστολάκης έκανε το σουτ της ζωής του στο 80′ και έκανε το 3-0 για τον ΟΦΗ, υπογράφοντας τη νίκη των Κρητικών στον τελικό της ζωής τους.
Ο Άρης επέστρεψε στο παλιό και… αγαπημένο του εαυτό, και πέταξε στα σκουπίδια ότι έχτισε πριν το ματς με τον Πανσερραϊκό. Στα προηγούμενα ματς ο Άρης ήταν μέτριος προς κακός και κέρδιζε, με τον Πανσερραϊκό ήταν εξαιρετικός άλλα έφερε ισοπαλία, και σήμερα ήταν ΤΡΑΓΙΚΟΣ, και έχασε. Δεν παρουσίασε τίποτα, το ματς από τη μεριά των Κιτρινόμαυρων ήταν πονόματος. Πολλές απουσίες, ναι, αλλά οι υπάρχοντες παίκτες δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο γήπεδο, και ντρόπιασαν -ξανά- τον Άρη.
Η «αρρώστια» που κρύφτηκε… «κάτω από το χαλάκι» με τις 4 συνεχόμενες νίκες, έκανε ξανά την εμφάνιση της υπενθυμίζοντας πως ποτέ δεν έφυγε και πως δεν άλλαξε τίποτα.
