Εγώ θα πάω λίγο αντίθετα στην κοινή γνώμη. Όχι στο αν ο Άρης χρειάζεται επενδυτή, αλλά στο πιο πρόσφατο νέο της ομάδας για την απόλυση του Ουζουνίδη.
Για άλλη μία φορά, ο Άρης διώχνει τον προπονητή του στην αρχή της χρονιάς, και ξεκινάει με μειονέκτημα, ξανά. Δεν διαφωνώ με την απόλυση του Ουζουνίδη επειδή αυτός είναι ο “Μεσσίας” που θα σώσει τον Άρη ή κάτι. Διαφωνώ με τη νοοτροπία που διέπει τις αποφάσεις αυτής της διοίκησης.
Το πρόβλημα πάντα ήταν βαθύτερο από απλώς τις επιλογές της διοίκησης. Οι επιλογές γίνονται διότι υπάρχει λάθος νοοτροπία, και για αυτό ο κόσμος θεωρεί πως πρέπει να αλλάξει η… κεφαλή, προκειμένου να υπάρξει… κίτρινη μέρα στον Σύλλογο.
Επέλεξες αυτόν τον προπονητή. Με την έλευση του Ρέγες, επέλεξες να τον κρατήσεις και να κάνει αυτός την προετοιμασία. Δεν κρίνω τις επιλογές του Ουζουνίδη. Καλές, κακές, μικρή σημασία έχει. Σημασία δεν έχει επίσης το αν ο Ουζουνίδης ήταν αυτός που θα έκανε τον Άρη μεγάλη ομάδα. Το πρόβλημα είναι πως από τη στιγμή που επέλεξες, μαζί με τον Ρέγες, να πορευτείς με αυτόν τον προπονητή, στήριξε τον.
Δείτε τι έγινε και τι συνεχίζει να γίνεται στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Τεν Χααγκ, Ρούμπεν Αμορίν. Ο ένας διάδοχος του άλλου. Γκέλα μετά από γκέλα, πίκρα μετά από πίκρα, και έχουν διαρκέσει περισσότερο από κάθε προπονητή που ήρθε στον Άρη από το 2018 και μετά, με εξαίρεση του Άκη Μάντζιου. Επιλέγεις προπονητή, στήριξε τον μέχρι τα πράγματα να μην πάνε καλά.
Έρχεται ο Χιμένεθ. Καλός προπονητής, με τα όλα του. Μακροπρόθεσμα όμως, ποιο είναι το πλάνο; 5η θέση και του χρόνου αποκλεισμός, και πάλι απ’την αρχή; Αυτά που άκουσες από όλο το γήπεδο το Σάββατο (πάρε το μπ**λο Θοδωρή) τα άκουσες για πρώτη φορά στην ιστορία σου στον Άρη. Ίσως… κάτι σημαίνουν. Ο κόσμος σε στήριξε σε στιγμές που δεν έπρεπε να σε στηρίξει. Πώς το ανταποδίδεις; Ποδοπατάς πάνω στην εμπιστοσύνη τους και τους πικραίνεις ακόμη περισσότερο…
Είσαι μόνος πλέον, Θόδωρε Καρυπίδη, και αυτό θα φανεί και στις επόμενες αγωνιστικές…