Η νίκη ήρθε πριν βαρύνει ακόμη περισσότερο το κλίμα για τον Άρη. Βέβαια, η εμφάνιση ήταν -σχεδόν- επιεικώς απαράδεκτη…
Γίνεται το 2-0 στο 30′ και… αυτό ήταν. Δεν πρέπει να μας ξεγελάει το γεγονός ότι χωρίς πολλή προσπάθεια ο Άρης έβαλε δύο γκολ. Δεν είχε ούτε καλή ανάπτυξη, ούτε καλή δημιουργία. Τα γκολ επιτεύχθηκαν λόγω της ατομικής ποιότητας των Μορόν και Μόντσου. Εκεί τελειώνει η ιστορία.
Ο Μορόν, παρότι σκόραρε, στο υπόλοιπο ματς ήταν… κάτω του μετρίου. Πολλές κακές επαφές, έκανε τις εύκολες πάσες… δύσκολες στους συμπαίκτες του, και γενικότερα πλην του γκολ, η παρουσία του ήταν αρνητική. Βέβαια, όταν ξέρεις ποιος θα μπει στη θέση του αν ο Ισπανός βγει αλλαγή, κάνεις τα στραβά μάτια…
Δυστυχώς η εμφάνιση χθες δεν ήταν και πολύ διαφορετική από αυτή στη Λιβαδειά. Η διαφορά είναι ότι ο Άρης βρήκε γκολ από στημένες φάσεις, αλλά και το γεγονός ότι… δεν «γεννούσαν τα κοκόρια» του Παναιτωλικού, όπως του Λεβαδειακού.
Ακόμα και νίκες να κάνει με Βόλο και ΑΕΚ ο Άρης, η κριτική θα είναι συνεχόμενη, καθώς η ομάδα έμεινε «γυμνή» κατ’ επανάληψη, και στο κρίσιμο ματς έχασε χωρίς αντίδραση. Με νίκη κόντρα στον Λεβαδειακό, και σε συνεργασία με τη νίκη χθες αλλά και την ήττα του ΠΑΟΚ, οι Κιτρινόμαυροι θα ήταν 4οι, έστω στην ισοβαθμία. Θα ήταν στο χέρι τους στα εναπομείναντα ματς να κάνουν το απόλυτο. Τώρα, το πουλάκι πέταξε…