Το περασμένο Σάββατο ο Άρης πήρε το «διπλό» στη Ρόδο κόντρα στον Κολοσσό, σε ένα επεισοδιακό παιχνίδι, που είχε πολλές εναλλαγές στο προβάδισμα στο τελευταίο (!) λεπτό του αγώνα.
Η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη έφτασε να βρίσκεται πίσω με 19 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο, όμως με οδηγό τον Ντέιβιντ ΝτεΤζούλιους, ο οποίος εξελίσσεται σε… τότεμ για τον φετινό Άρη των πολλών σκαμπανεβασμάτων, οι Θεσσαλονικείς, έστω και στο τελευταίο δευτερόλεπτο, πήραν τη σημαντική αυτή νίκη. Όχι πως δεν ξέραμε τις ικανότητες του ΝτεΤζούλιους, αλλά για έναν παίκτη που έπαιζε στο Λαύριο και έκανε το… άλμα και πήγε στον Άρη, υπάρχουν πάντα αμφιβολίες για το αν μπορεί να ανταποκριθεί. Για την ώρα, όλα καλά.
Βλέπετε, στο μπάσκετ πάντα επικρατεί το δίκαιο, ιδίως όταν δεν υπάρχει αλλοίωση από τη διαιτησία. Ο Άρης, όπως και να το κάνουμε, έχει καλύτερο υλικό από τον Κολοσσό, και ας μην έχει δέσει ακόμη, και ας μην έχει, και ας προηγήθηκε με 19 πόντους η ομάδα της Ρόδου. Όταν οι φιλοξενούμενοι άρχισαν να βγάζουν άμυνες και να περιορίζουν τα λάθη στην επίθεση, ενώ βοήθησε με δύο σημαντικά τρίποντα ο Λαζέφσκι, η διαφορά έπεσε στη μια κατοχή. Μπορεί ο Νέλσον να έβαλε το… τρίποντο της χρονιάς του, μπορεί ο Σλαφτσάκης να έβαλε το τρίποντο της… ζωής του, όμως η… θεία δίκη μίλησε!
Και με ποιον; Τον Γούντμπερι, οποίος νωρίτερα αστόχησε σε δύο ελεύθερα σουτ τριών πόντων, με τα οποία θα μπορούσε να έχει καθαρίσει το ματς πολύ νωρίτερα. Τον παίκτη ο οποίος δευτερόλεπτα πριν το καλάθι του με 1.5” στο ρολόι… ποιος ξέρει τι άκουσε από αγανακτισμένους φίλους της ομάδας, κυρίως από τα social media, γιατί όσοι ελάχιστοι βρέθηκαν στο γήπεδο για τον Άρη δεν σταμάτησαν να φωνάζουν για την ομάδα.
Και γιατί μιλάω για… δίκαιο; Διότι πολύ απλά, ο Άρης έκανε τεράστια προσπάθεια στην επανάληψη, και αυτό που γινόταν με τον Κολοσσό να βάζει όλα τα τρίποντα και όλα τα καλάθια, δεν μπορούσε να συνεχιστεί για πάντα. Κάποια στιγμή… γύρισε ο τροχός, και εμφανίστηκε η προσωπικότητα των Κιτρινόμαυρων, η οποία πήρε και το ματς, έστω με έναν πόντο.
ΥΓ. Μετά τον αγώνα του Άρη με τη Τσεντεβίτα βάλθηκα να «κράξω» έντονα την ομάδα και τη διοίκηση, διότι οι Κιτρινόμαυροι έχασαν ένα παιχνίδι μέσα από τα χέρια τους. Εκτός από το ότι η ομάδα δεν έχει δέσει πλήρως, και είχε και την εμφανή απουσία του Λαζέφσκι (για το μεγαλύτερο κομμάτι του αγώνα), η παραμονή του Τολιόπουλου χρειάστηκε αρκετά χρήματα, τα οποία… «κόπηκαν» από το μπάτζετ για τους ξένους, για αυτό ενδεχομένως οι ξένοι που ήρθαν στον Άρη φέτος να μην είναι το ίδιο καλοί σε σχέση με πέρυσι.
Επιπλέον, ο περυσινός Άρης μας συνήθισε σε μεγάλες νίκες, διεκδικώντας κάθε παιχνίδι εντός και εκτός έδρας, εντός και εκτός Ελλάδας. Οι απαιτήσεις, όπως είναι φυσικό για μία ομάδα με το βάρος της φανέλα του Άρη, αυξήθηκαν. Αυξήθηκαν όμως δυσανάλογα σε σχέση με τις οικονομικές δυνατότητες της διοίκησης. Έτσι, ο κόσμος, βάζω και εμένα μέσα, «στράβωσε» μετά από τρία παιχνίδια τα οποία ο Άρης χάνει μέσα από τα χέρια του. Προφανώς και λανθασμένα…