Ο ΠΑΟΚ κέρδισε θεούς και δαίμονες, έκανε τεράστιες υπερβάσεις όλη τη χρονιά και απέδειξε ότι όσο υπάρχει στον πάγκο του η προπονητική ιδιοφυΐα με το όνομα Ραζβάν Λουτσέσκου, μπορεί να πετύχει τα πάντα. Γράφει ο Λάμπρος Τηγάνης.
Ο ΠΑΟΚ τα κατάφερε. Είναι πρωταθλητής Ελλάδας για 4η φορά στην ιστορία του και μάλιστα πέρασε στο ποδοσφαιρικό πάνθεον με έναν τρόπο που θα μείνει αλησμόνητος.
Παίζοντας κατά γενική ομολογία το πιο όμορφο ποδόσφαιρο σε όλη την Ελλάδα και αποδίδοντας εξαιρετικά καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, ο Δικέφαλος του Βορρά κέρδισε κατά σειρά ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό στην Τούμπα και την τελευταία αγωνιστική τον Άρη μέσα στο Χαριλάου για να φτάσει στη δεύτερη κατάκτηση πρωταθλήματος τα τελευταία έξι χρόνια.
Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ ήξεραν ότι για να δουν την ομάδα τους να σηκώνει το τρόπαιο, έπρεπε να γίνει το 4 στα 4 και ίσως αυτό να μην έφτανε εν τέλει. Κι όμως, οι παίχτες του Ραζβάν Λουτσέσκου, έκαναν τα αδύνατα δυνατά, για να στείλουν τους φίλους του συλλόγου σε ένα ξέφρενο μεθύσι πανηγυρισμών χθες το βράδυ στη συμπρωτεύουσα.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ έζησε την πιο μεγάλη στιγμή της ιστορίας του και αυτό αποτυπώθηκε στο πως το βίωσαν οι χιλιάδες οπαδοί του στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Δάκρυα συγκίνησης και χαράς, ουρλιαχτά, έξαλλοι πανηγυρισμοί για την εξέλιξη και τελικά κατάκτηση ενός πρωταθλήματος που θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια απ’ όλη την Ελλάδα, πόσο μάλλον από τους ίδιους τους φιλάθλους των ασπρόμαυρων…
Με το μαχαίρι στα δόντια
Ο Δικέφαλος του Βορρά το πέτυχε αυτό με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Σε ένα ματς που ήταν ντέρμπι με όλη τη σημασία της λέξης, ο Άρης, ο οποίος από την αρχή του αγώνα έδειξε στον ΠΑΟΚ ότι δεν θα είναι καθόλου εύκολο να τον κερδίσει, μπήκε δυνατά στον αγωνιστικό χώρο, κερδίζοντας πολλές προσωπικές μονομαχίες από τους παίχτες του Δικεφάλου.
Στην έδρα του αιώνιου τους αντιπάλου, οι ασπρόμαυροι μπήκαν όχι για να παίξουν το ποδόσφαιρο που έπαιζαν όλη τη χρονιά, αλλά για να κερδίσουν σε ένα ματς που ήταν… αίμα και άμμος.
Με τον Ζίβκοβιτς να μαρκάρει στο κέντρο του γηπέδου και να κλέβει τη μπάλα από το Μορόν, μοιράζοντας τη στιγμή που έπρεπε την μπάλα στον Τόμας.
Με τον φορ του Δικεφάλου να μην έχει σχεδόν καθόλου συνεισφορά σε όλο τον αγώνα, κι όμως η παρουσία του να είναι καταλυτική, σκοράροντας το πρώτο γκολ και μοιράζοντας την ασίστ για το δεύτερο.
Με τον συγκινητικό Τάισον, ο οποίος μπορεί να διανύει το 37ο χρόνο της ζωής του, αλλά παίζει σαν μικρό παιδί που παλεύει να διακριθεί, να πετυχαίνει το καθοριστικό γκολ που έδωσε τελικά το πρωτάθλημα.
Με τον Κωνσταντέλια που μέσα σε μία χρονιά «μεγάλωσε» ακόμα περισσότερο ποδοσφαιρικά, να κάνει μαγική ενέργεια και να φτιάχνει ουσιαστικά το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ.
Με τον Μιχαηλίδη που έπαιξε για τον πατέρα του, ο οποίος δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή, αφιερώνοντάς του στο τέλος το πρωτάθλημα που τόσο ήθελε να πάρει γι’ αυτόν.
Με τον Μπάμπα, τον Κοτάρσκι, τον Κεντζιόρα, τον Μεϊτέ, τον Σάστρε και τον Σβάμπ. Όλοι στάθηκαν στο ύψος της περίστασης και θα ήταν άδικο, αν κάποιου το όνομα δεν αναφερόταν. Ο ΠΑΟΚ ήταν η πιο δεμένη ομάδα από όλους τους υπόλοιπους διεκδικητές και ο λόγος γι’ αυτό έχει ονοματεπώνυμο.
Τι τους έκανες πάλι ρε Ραζβάν…
Όταν όλοι είχαν ξεγραμμένο για τα καλά τον Δικέφαλο, υπήρχε ένας άνθρωπος που όχι μόνο πίστευε στην ομάδα αλλά είχε δημιουργήσει ένα απίστευτο κλίμα στα αποδυτήρια.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είχε να αντιμετωπίσει φέτος μία πληθώρα προβλημάτων στην καλοκαιρινή προετοιμασία του ΠΑΟΚ. Από την έλλειψη ποιοτικών μεταγραφών σε θέσεις που η ομάδα πονούσε, στην αποχώρηση σημαντικών παιχτών που δημιουργούσαν αμφιβολίες και εσωστρέφεια σε όλο το φίλαθλο κοινό των ασπρόμαυρων.
Κι όμως, ο Ρουμάνος τεχνικός κατάφερε να δουλέψει με τους παίχτες που είχε και να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες όλων. Όλοι μπορούσαν και έπρεπε να προσφέρουν σε έναν ΠΑΟΚ που είχε ξεκινήσει τις φετινές αγωνιστικές του υποχρεώσεις τον Ιούλιο και κάποια στιγμή ήταν δεδομένο πως θα αντιμετώπιζε προβλήματα κούρασης και τραυματισμών.
Σε κάποια άλλη ομάδα ίσως να συνέβαινε αυτό, όχι πάντως στην ομάδα του Ραζβάν. Άριστη διαχείριση του ρόστερ, στήριξη στους παίχτες ακόμα και όταν η ομάδα έφερε κάποια άσχημα αποτελέσματα και ανάδειξη ενός ποδοσφαίρου που η παρουσία όλων στο γήπεδο είναι εξίσου σημαντική.
Μία απόλυτα επιτυχημένη χρονιά
Η χρονιά τελειώνει για το Δικέφαλο, όμως θα μείνει για πάντα χαραγμένη με χρυσά γράμματα στα βιβλία της ιστορίας. Πρόκριση στους 8 του Conference League, ένας ημιτελικός Κυπέλλου που ήταν καλύτερος από τον Παναθηναϊκό και αποκλείστηκε στις λεπτομέρειες και φυσικά το πρωτάθλημα που ήρθε με τον πιο δύσκολο και συνάμα γλυκό τρόπο.
Τα δύο πρωταθλήματα του αναμορφωτή της σύγχρονης ιστορίας του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου, μεγαλώνουν τη δυναμική της ομάδας ακόμη περισσότερο και γεννούν περισσότερους οπαδούς πανελλαδικά. Η ιστορία, άλλωστε, μας δείχνει ότι αυτοί που αλλάζουν την πορεία ενός συλλόγου είναι οι τολμηροί, οι δυνατοί και φυσικά, οι νικητές.