Η Εθνική χθες αποχαιρέτησε με πικρία το όνειρο για την πρόκριση και τη συμμετοχή στο Euro του ερχόμενου καλοκαιριού, αποκλειόμενη στα πέναλτι από τη Γεωργία.
Ήδη από χθες «βγήκε στη φόρα» έντονη φημολογία γύρω από το όνομα του Πογέτ όσον αφορά τη συνέχεια της συνεργασίας του με την Εθνική, λόγω του αποκλεισμού, ενώ, για την ώρα, τίποτα δε δεσμεύει τον Ουρουγουανό τεχνικό με την Εθνική μας καθώς σε λίγες ημέρες λήγει το συμβόλαιο του.
Ακόμα και ο ίδιος είπε, στις δηλώσεις του, πως δεν είναι ώρα για συζητήσεις για το μέλλον, λίγες ημέρες πριν λήξει το συμβόλαιο του. Αλλά το θέμα δεν είναι ο προπονητής, είναι όλη η λειτουργία της διοίκησης της ΕΠΟ, η οποία καθρεπτίζεται με τον χειρότερο τρόπο στον αγωνιστικό χώρο. Και καλό είναι να μην… τρώει στάχτη στα μάτια ο κόσμος επειδή η ομάδα έφτασε ένα πέναλτι μακριά από το Euro, και γενικά μία μεγάλη διοργάνωση από το 2014.
Μιλώντας για το 2014, όταν η Ελλάδα πήγε για πρώτη φορά σε Μουντιάλ στην ιστορία της και μάλιστα είχε εξαιρετική πορεία, ως τους «16», θεωρούσαμε πως μόνο προς τα πάνω πάει ο «δρόμος». Έλα μου ντε όμως.
Λίγους μήνες μετά η Ελλάδα τερμάτισε στη 5η θέση του ομίλου της για τα προκριματικά του Euro του 2016, χάνοντας εντός έδρας από τα Νησιά Φερόε (!) με το 0-1, με τον Κλαούντιο Ρανιέρι στον πάγκο. Τον άνθρωπο που παρεμπιπτόντως κατέκτησε την Πρέμιερ Λιγκ με τη Λέστερ το 2016… Βγάλαμε ανεπαρκή έναν τέτοιο προπονητή. Αυτά μόνο εδώ.
Υπάρχει το ίδιο μοτίβο, σε διαφορετικές καταστάσεις. Παρότι δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμη τίποτα, τα δεδομένα είναι εναντίον του Πογέτ, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες και είναι αρκετά πιθανό να μη συνεχίσει στην Εθνική μας. Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ρίχνουμε το φταίξιμο στον προπονητή γιατί… είναι η εύκολη λύση.
Θυμίστε μου μόνο, την τελευταία δεκαετία, ποιος άλλος προπονητής έφτασε τόσο κοντά από μία μεγάλη διοργάνωση; Κανείς. Έκανε λάθη στο κρίσιμο ματς με τη Γεωργία. Ναι, έπρεπε να κρατήσει τον Ιωαννίδη, ή τουλάχιστον να έχει ξεκινήσει αλλιώς και να τον βάλει ως αλλαγή τότε που κουράστηκαν οι Γεωργιανοί. Έπρεπε να βγάλει τον Μπακασέτα από το 90λεπτο και να ανεβάσει πιο μπροστά τον Μάνταλο, ο οποίος ήταν εξαιρετικός. Ενδεχομένως, ο Σιώπης να ήταν καλύτερη επιλογή για τη βασική εντεκάδα, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Το θέμα είναι το «αύριο».
Επί της ουσίας, με τον «διωγμό» του Πογέτ, ξεκινάει η αυτοκαταστροφή μας, για άλλη μία φορά, όπως το ’14. Δυστυχώς, στην Ελλάδα τον έχουμε αυτόν τον… «σύνδρομο», της αυτοκαταστροφής…
Αν συνεχίσουμε έτσι, τα δέκα χρόνια θα γίνουν είκοσι, τριάντα, και κάποια στιγμή οι μελλοντικές γενιές θα διαβάζουν ιστορικά βιβλία για την παρουσία της Ελλάδας σε μεγάλες διοργανώσεις…