Ο Άρης κέρδισε δίκαια τον Παναιτωλικό με το… «φτωχό» 0-1 χάρις στο γκολ του Βέλεθ στο 65′. Αμέσως μετά το ματς, ακούμε για “απόδραση”, “γκέλα του Παναιτωλικού”, και άλλα τέτοια. Γράφει ο Κώστας Πολυχρονιάδης.
Καιρό έχω να γράψω τέτοιου είδους άρθρο. Προσπαθώ να μην ασχολούμαι, πλέον, με τα εξωαγωνιστικά, γιατί η χαρά του αθλήματος είναι εντός των τεσσάρων γραμμών. Ωστόσο, όσο αυτοί ασχολούνται και βγάζουν τέτοια… χολή για μία πεντακάθαρη και άξια νίκη, προκαλούν αντιδράσεις. Εγώ θα καταθέσω την άποψη μου, όπως είδα το ματς, αγωνιστικά και μη.
Πίεσε ο Παναιτωλικός από το 10′ ως το 15′, με πολλαπλές στημένες φάσεις, αλλά και με έναν Κουέστα που… «κατέβαζε ρολά». Ας μη γελιόμαστε, όμως. Η μεγαλύτερη απειλή του Παναιτωλικού σε όλο το ματς ήρθε στο 14′, όταν ο Κουέστα απέκρουσε δύο φορές την μπάλα στην ίδια φάση. Αυτή ήταν η σπουδαιότερη φάση σε όλο το ματς. Δεν είχε άλλη εξ επαφής απόκρουση ο Κουέστα. Στο 18′ μπλόκαρε ψηλά το σουτ του Χουάνπι, χωρίς καν να εκτιναχθεί. Στο δεύτερο ημίχρονο, στο 53′ και στο 62′, ο Κουέστα μπλόκαρε εύκολα χαμηλά δύο σουτ των Χατζιθεοδωρίδη και Πέδρο. Αυτές ήταν οι φάσεις του Παναιτωλικού.
Από την άλλη, ο Άρης είχε ξεκάθαρη ευκαιρία να προηγηθεί στο 30′ με τον Μπράμπετς, ο οποίος αστόχησε ολομόναχος από το ύψος της μικρής περιοχής. Και φυσικά δεν ξεχνάμε την τρομερή κάθετη του Μανού Γκαρθία για τον Σαβέριο, ο οποίος στο τετ-α-τετ καθυστέρησε με τον Τσάβες να αποκρούει. Και, για να κλείσει το πρώτο μέρος ο Άρης, είχε την κεφαλιά του Μορόν που μπλόκαρε ο Τσάβες.
Αν μιλήσουμε για τις φάσεις που αμφότερες ομάδες έφτασαν κοντά στο γκολ στο πρώτο ημίχρονο, ο Άρης έφτασε πολύ πιο κοντά στον Παναιτωλικό. Σχόλια όπως “αντί να είναι 3-0 στο ημίχρονο, ήταν 0-0”, δε στέκουν και δε βγάζουν κανένα νόημα. “Αν” και “αν” και “αν”. Αν… η γιαγιά μου είχε ρόδες, θα ήταν πατίνι!
Πάμε στο β’ μέρος, εκεί που η διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες φάνηκε… χαώδης. Απείλησε γρήγορα στο 48′ με Μπράμπετς, και ενώ είχε «βάλει» τον Παναιτωλικό μέσα στην ίδια του την περιοχή, πέτυχε το 0-1, το οποίο ήταν και το δίκαιο. Είχε την κατοχή και τις πιο κλασικές ευκαιρίες. Μάλιστα, ο Άρης έλεγξε το παιχνίδι, στην επανάληψη, πολύ καλύτερα σε σχέση με το πρώτο. Οπότε, το 0-1, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα φτωχό σκορ. Προφανώς θα μπορούσε να σκοράρει ο Παναιτωλικός, όμως ο Άρης είχε περισσότερες κλασικές ευκαιρίες, και έκανε μόνο μία από αυτές γκολ.
Και πάμε στο θέμα της διαιτησίας το οποίο δυστυχώς μας απασχολεί σε κάθε ματς, ανεξαρτήτως του ποια ομάδα παίζει. Στο 44′ ο Σενγκέλια χτυπάει ψηλά τον Οντουμπάγιο και δέχεται κίτρινη κάρτα, χωρίς να υπάρχει το παραμικρό τσεκ από τον Παπαπέτρου στο VAR. Ας είχε δέκα παίκτες ο Παναιτωλικός για ένα ημίχρονο, και το σκορ θα ήταν μεγαλύτερο. Αλλά, όπως είπαμε, με “αν” δεν παίζουμε μπάλα. Ο Άρης ήταν κακός στο πρώτο ημίχρονο, κατά κύριο λόγο, όμως δεν το πλήρωσε. Στο δεύτερο μέρος, όμως, άλλαξε εικόνα και ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος, και εκεί που η μπάλα… «έκαιγε», ο Βέλεθ σκόραρε. Δε θα είναι πάντα έτσι τα πράγματα όμως. Άλλες φορές, αν δεν είναι καλός, μπορεί να το πληρώσει. Δεν το πλήρωσε στο ματς με τον Παναιτωλικό όμως, και γύρισε τον διακόπτη και ήταν καλύτερος του αντιπάλου του, με μεγαλύτερη διάρκεια στην κυριαρχία του, και πήρε δίκαια το ματς.
Τέλος, δεν αποβλήθηκε ο Σενγκέλια, και ενώ ο Μαυρίας έκανε ένα… «δολοφονικό» τάκλιν στον Σαμόρα που έφευγε, κάνοντας απόπειρα να βρει μόνο τα πόδια του παίκτη του Άρη, με την μπάλα να είναι μακριά, είδε αρχικά την κόκκινη κάρτα, όμως ο Παπαπέτρου ενημέρωσε τον Διαμαντόπουλο να δει τη φάση στο on-field review, όπου άλλαξε την απόφαση του σε απλή κίτρινη. Θερμή παράκληση μου είναι να ασχολούμαστε μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι. Όταν το θέμα το πηγαίνουμε εξωαγωνιστικά, και λέμε πως ο Άρης είχε διαιτητική εύνοια κόντρα στον Παναιτωλικό, όταν οι Αγρινιώτες έπρεπε να τελειώσουν το παιχνίδι με εννέα παίκτες, είναι απλά άδικο για τον αθλητισμό.
Υγ.: Δεν καταλαβαίνω το «ζόρι» των οπαδών μίας συγκεκριμένης ομάδας να προκριθεί ο Παναιτωλικός. Να προκριθεί ντε και καλά ο Παναιτωλικός, έχοντας μονάχα ένα καλό 5λεπτο σε ένα ολόκληρο παιχνίδι…
Υγ. 2: Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Το 0-1 είναι εύθραυστο σκορ και δεν είναι δύσκολο να ανατραπεί στη ρεβάνς. Θέλει συγκέντρωση και στο δεύτερο παιχνίδι, το οποίο θα διεξαχθεί υπό διαφορετικές συνθήκες. Η ομάδα θα έχει τον κόσμο της, μετά από καιρό, και θα είναι ευκολότερα διαχειρίσιμος ο αγώνας.