Δεν μου αρέσει να θεοποιώ πρόσωπα, δεν το έκανα ποτέ και, αυτό το άρθρο, με δυσκολία θα το γράψω, αλλά δεν άντεξα. Γράφει ο Κώστας Πολυχρονιάδης.
Προσοχή. Όταν λέω δεν μου αρέσει να θεοποιώ πρόσωπα, δεν σημαίνει πως δεν εκτιμώ την παρουσία τους και τα όσα προσφέρουν. Δύο παραδείγματα έχω να δώσω. Νίκος Γκάλης και Χουλιάν Κουέστα. Οι δύο τους μάλιστα φωτογραφήθηκαν χθες στο κατάμεστο Παλέ, με τον δεύτερο να συστήνεται στον «Gangster», και τον «Νικ» να ζητά από τον Ισπανό κίπερ του Άρη την κατάκτηση του κυπέλλου.
Ο ένας κατάφερε όσα κανείς άλλος σε αθλητικό σύλλογο στην Ελλάδα. Για αυτό και καθιερώθηκε ως ο «Θεός» του μπάσκετ, και αποσύρθηκε η φανέλα με το νούμερο 6, και κρεμάστηκε στην οροφή του Αλεξανδρείου, ή μάλλον, «Nick Galis Hall», για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Ο Νίκος Γκάλης δικαίως έχει θεοποιηθεί.
Πάμε στον Κουέστα. Πιστός στρατιώτης του ποδοσφαιρικού τμήματος για έκτο συνεχόμενο χρόνο. Αρχηγός με ήθος, ψυχή, πάθος, και συναίσθημα για τον Άρη. Μετά από έξι χρόνια, νομίζω μπορούμε να πούμε πως ο Χουλιάν είναι «ένας από εμάς». Και θεωρώ πως ο τερματοφύλακας του Άρη, παρότι δεν έφερε τίτλους και δόξα στον Άρη -ακόμα-, αξίζει να βρίσκεται στην λίστα των δέκα πρώτων «θρύλων» που έχουν περάσει από τον ποδοσφαιρικό Άρη. Ελπίζουμε πως ο «Χούλι» θα σηκώσει το κύπελλο τον Μάιο, για να γίνει, για μένα, ο πρώτος στην παραπάνω λίστα, αλλά και για να πάρει αυτός ο κόσμος των Κιτρινόμαυρων μία χαρά, που έχει να δει από το 2004, στο μπάσκετ, και από το 1970 στο ποδόσφαιρο.
Το μπάσκετ, δυστυχώς, έχει δρόμο ακόμα. Φανταστείτε πως αυτή η ομάδα των 700 χιλιάδων ευρώ μπάτζετ νίκησε εννέα παιχνίδια στο EuroCup και προκρίθηκε στις 12 καλύτερες ομάδες του θεσμού. Δεν θα αναφερθώ στην νίκη επί του Παναθηναϊκού το ΟΑΚΑ, ήρθε υπό ειδικές συνθήκες. Και υπήρχαν και πολύ καλύτερες ομάδες του Άρη που δεν κέρδισαν στην έδρα των Πράσινων τα προηγούμενα 27 αυτά χρόνια. Αυτό που φαίνεται όμως είναι το πόσο βάρος κουβαλάει αυτή η Κίτρινη φανέλα των 22 τίτλων.
Στο αγωνιστικό, θα αναφερθώ μόνο στον Γιάννη Καστρίτη, ο οποίος δείχνει σε κάθε παιχνίδι πως το ταβάνι του είναι ακόμα πιο ψηλά από αυτό που ορίζουν διάφοροι «γνώστες». Έχει καταφέρει να πείσει την ομάδα να τα δίνει όλα σε κάθε ματς, ανεξαρτήτως αν έχει ή όχι απουσίες. Δεν άφησε σε κανένα σημείο το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, παρότι ήξερε πως είχε το σημαντικό -ως τότε- παιχνίδι με την Τρέντο δύο ημέρες μετά. Οι παίκτες είναι «του προπονητή», όπως λέμε συχνά-πυκνά. Παίκτες με ταυτότητα του προπονητή. Παίκτες μαχητές, όπως και ο προπονητής. Και δεν καταλαβαίνω γιατί γράφεται πως ο Καστρίτης, ο Τολιόπουλος, και ο κάθε παίκτης του Άρη που διαπρέπει στην ομάδα της Θεσσαλονίκης, πρέπει να πάει σε έναν εκ των Ολυμπιακό ή Παναθηναϊκό για να δείξει την αξία του. Ο Άρης δεν έχει αξία; Δεν είναι ο Άρης η τρίτη ομάδα σε τίτλους στην Ελλάδα στο άθλημα του μπάσκετ;
Με 700 χιλιάδες μπάτζετ έβαλε από κάτω του Τουρκ Τέλεκομ με νίκες μέσα-έξω, την Μπουντουτσνοστ επίσης, την Τρέντο, την Λιετκαμπέλις και την Σλασκ. Ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ από εκείνον. Και ο Άρης το πέτυχε γιατί έχει βαριά φανέλα, και έδρα… «μαύρη τρύπα», αλλά και γιατί ο Καστρίτης έφτιαξε ένα σύνολο, που έχει ισχυρό ελληνικό κορμό (σ.σ. ανανέωσε Τολιόπουλο, έφερε ξανά Μποχωρίδη, και έφερε Κατσίβελη), και μαζί με τον «δουλευταρά» Χάρελ σε άμυνα και επίθεση, τον «πονηρό» Σλαφτσάκη, τον θρασύ Γκάλινατ, τον «τεχνίτη» Μπλούμπεργκς, και τους τίμιους Καλόγηρο και Περσίδη, αλλά και τους «ψηλούς» (Ντε Σόουζα και Μπάνκστον), το οποίο παλεύει σε κάθε κατοχή, σε κάθε επίθεση, σε κάθε άμυνα για να βγει κερδισμένο.
Δυστυχώς, όπως έχουν τα πράγματα, η οικονομική κατάσταση του Άρη δεν του επιτρέπει να κρατήσει την πλειοψηφία των φετινών παικτών του, αν υπάρξει ενδιαφέρον από άλλες ισχυρότερες ομάδες. Θα ήταν ευλογία για τους Κιτρινόμαυρους να παραμείνουν Τολιόπουλος, Γκάλινατ, Μπλούμπεργκς, και μερικοί άλλοι, για να χτιστεί ακόμη ισχυρότερος κορμός για του χρόνου.
Και έτσι, θα έχει ακόμη μεγαλύτερη ισχύ το “Και ήρθε πάλι, εκείνη η ώρα, να ξαναγίνεις Αυτοκράτορας στη χώρα”. Διότι τα τελευταία τρία χρόνια, ο Άρης με την υπογραφή του Γιάννη Καστρίτη, είναι κάθε χρόνο 10 φορές πιο βελτιωμένος. Και πάντα με το κεφάλι χαμηλά και με πολλή δουλειά. Και αυτή η ομάδα, κατάφερε με ματς Τετάρτη-Κυριακή σχεδόν κάθε εβδομάδα, να προκριθεί στα νοκ-άουτ του EuroCup, και αυτή την ώρα να είναι 4η στην Ελλάδα. Κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην θέση του ο Άρης και θα αρχίσει, και πάλι, να μεγαλουργεί…