Είναι η κατάλληλη στιγμή για αυτό το άρθρο. Ένα άρθρο κριτικής, την ώρα που όλα κυλούν… βάσει σχεδίου στον ποδοσφαιρικό Άρη.
Χθες οι Κιτρινόμαυροι έφυγαν με το 0-2 από το Περιστέρι, σε μία έδρα που γενικά δυσκολεύονται. Τελευταίο διπλό στην έδρα του Ατρόμητου ήταν τη σεζόν 2021/22 με σκορ 1-3. Fun fact: ο Άρης εκτέλεσε και τότε πέναλτι, με τον Μπρούνο Γκάμα να ευστοχεί.
Ταυτόχρονα, οι Θεσσαλονικείς έχουν κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα για την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος, νικώντας με 0-1 τον Παναιτωλικό την περασμένη Τρίτη. Μία νίκη που, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα σημάνει την επιστροφή του Άρη στον τελικό του δεύτερου εγχώριου τίτλου, 14 χρόνια μετά. Μπορεί η ομάδα του να μην είναι καλύτερη, ούτε καν ίση, με οποιαδήποτε αντιμετωπίσει στον τελικό (Παναθηναϊκό ή ΠΑΟΚ), ωστόσο σε ένα ματς όλα μπορούν να συμβούν… και να μη συμβούν! Συνήθως, η τύχη δεν είναι υπέρ του Άρη στην κρίσιμη στιγμή. Και δε μιλάω για κρίσιμο σημείο μέσα σε ένα απλό ματς, μιλάω όταν κρίνεται ένας στόχος. Δεν είχε τύχη στην Ευρώπη το περασμένο καλοκαίρι, στο κύπελλο επίσης, τα τελευταία χρόνια.
Αυτή τη στιγμή ο Άρης βρίσκεται ένα παιχνίδι μακριά από το να βρεθεί στον τελικό Κυπέλλου, και το κατάφερε αυτό επί της ουσίας όταν προκρίθηκε από την ΑΕΚ στα μέσα του Γενάρη. Άφθονη τύχη. Η ΑΕΚ ήταν πολύ καλύτερη και ο Άρης ήταν αρκετά τυχερός. Ακολούθησε το πλάνο, όμως πάντα στο ποδόσφαιρο υπάρχει η τύχη, και αυτή τη φορά, μετά από πολλές φορές που αυτή γύρισε την πλάτη στον Άρη, αυτή τη φορά τον κοίταξε κατάματα και τον βοήθησε στην πρόκριση.
Άρα, αντιλαμβάνεται ο καθένας πως στον πλανήτη Άρη όλα βαίνουν καλώς για την ώρα. Πρωταρχικός στόχος, για μένα, είναι η ομάδα να φτάσει στον τελικό, και δευτερευόντως να το κατακτήσει. Προσοχή. Δεν εννοώ πως για μένα αρκεί να φτάσει τελικό, απλώς χρονικά πρέπει πρώτα να φτάσει στον τελικό, να σφραγίσει τη συμμετοχή του, για να μπορεί να λέει πως πάει να πάρει το κύπελλο. Αυτό, το λέω πολύ απλά γιατί και τα προηγούμενα χρόνια, έφτασε ένα μέτρο πριν την πηγή, και αντί να πιει νερό, άρχισε να σκάβει λαγούμι και να μπαίνει μόνος του μέσα.
Πάμε στο αγωνιστικό. Κακά τα ψέματα, η πλειοψηφία του κόσμου έπαψε να ασχολείται με αυτόν τον τομέα όταν η ομάδα προκρίθηκε επί της ΑΕΚ και είχε στρωμένο δρόμο προς τον τελικό, αλλά και τώρα που η ομάδα βρίσκεται σχεδόν εκεί. Βέβαια, τα έχουμε πει, τα έχουμε γράψει επανειλημμένα.
Στα παιχνίδια πρωταθλήματος η ομάδα παρουσιάζεται προβληματική. Ναι, το ροτέισον. Ναι, η αδιαφορία λόγω Κυπέλλου. Αλλά εδώ μιλάμε για μία ομάδα που δεν μπορεί, ούτε καν με τις αλλαγές, να κρατήσει την μπάλα κόντρα στον Ατρόμητο. Μάλιστα, δεν το έκανε ούτε με ΠΑΣ, Πανσερραϊκό και Κηφισιά, για να είμαι ακριβής. Σε αυτά τα τέσσερα συνεχόμενα εκτός έδρα παιχνίδια πρωταθλήματος, ο Άρης δεν έχασε μεν, αλλά νίκησε μόνο τα δύο, και στις Σέρρες δέχθηκε γκολ ισοφάρισης στο 95′.
Βέβαια, η εικόνα της στο Κύπελλο βελτιώθηκε. Στο ζευγάρι αγώνων με τη Νίκη Βόλου ο Άρης ήταν προβληματικός. Ίσως, έφταιγε η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες. Πάντως, παρά το 3-0 του πρώτου αγώνα, ο Άρης ήταν μέτριος. Και στη ρεβάνς, λίγο έλλειψε να τρομάξει, καθώς είδε το 0-1 να γίνεται 2-1 στην αρχή του β’ μέρους…
Οι Θεσσαλονικείς ήταν πολύ καλύτεροι στον πρώτο ημιτελικό με τον Παναιτωλικό. Το 0-1 θα μπορούσε να είναι διαφορετικό και να έχει πετύχει περισσότερα γκολ ο Άρης, αλλά και με αυτό το σκορ, είναι πολύ δύσκολο για τους Αγρινιώτες να έρθουν στο “Βικελίδης”, που πλέον θα έχει κόσμο, και να ανατρέψουν τα πράγματα.
Αλλά το βασικό πρόβλημα του Άρη είναι ότι θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει, στα ίσα, τον ΠΑΟΚ ή τον Παναθηναϊκό, όποιον βρει στον τελικό. Θα πρέπει να το κάνει με συνταγή “Μάντζιου”, που λέει “της αμύνης τα παιδιά”. Να πάει το ματς στην δύναμη και στην άμυνα, και αν πετύχει γκολ, καλώς. Αλλιώς, παράταση, πέναλτι, κλπ κλπ…
Έτσι ακριβώς έχει κάνει στα τελευταία 4 εκτός έδρας ματς για τη Super League. Όταν έβαλε το γκολ, αν το έβαζε, γύριζε την ομάδα πίσω και δεχόταν φάσεις από τον αντίπαλο. Δεν το πλήρωσε με Κηφισιά, αλλά το πλήρωσε με τον Πανσερραϊκό. Αυτή την τεχνική δε δουλεύει με την ίδια ευκολία όταν απέναντι σου βρίσκονται οι διεκδικητές του πρωταθλήματος. Εδώ δε δούλεψε με τη Λαμία τον περασμένο Δεκέμβριο, αλλά και με τον Πανσερραϊκό πριν δύο εβδομάδες…
Έγιναν διάφορα “εγκλήματα” τον περασμένο Γενάρη, όσον αφορά τις μεταγραφές. Δεν ήρθε αμυντικός χαφ, δεν ήρθε μπακ, και ήρθε… κακήν κακώς ο Ανσαριφάρντ στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου, και λέγαμε και “ευχαριστώ”. Ο Ανσαριφάρντ μια χαρά ποδοσφαιριστής είναι, απλώς αυτός που έκανε τις μεταγραφές προτίμησε, από το να ακούει την γκρίνια του κόσμου, να φέρει έναν παίκτη για να ρίξει στάχτη τα μάτια του. Όπως και έκανε.
Δε θέλω να γεμίσω με αρνητική ενέργεια την ομάδα, όταν βρίσκεται πολύ κοντά σε έναν στόχο, ή μάλλον, στη διεκδίκηση ενός στόχου. Απλώς, θεωρώ πως τώρα, μετά από μία εβδομάδα που -σχεδόν- όλα πήγαν βάσει σχεδίου για τον Άρη, ήταν το κατάλληλο τάιμινγκ για να κάνω την κριτική μου.