Το προχθεσινό παιχνίδι απέναντι στον Βόλο αποτέλεσε σημείο αναφοράς η διαιτησία, η οποία, παρά τον ύποπτο ορισμό Ευαγγέλου και Ζαμπαλά, δεν προκάλεσαν προβλήματα και δεν αλλοίωσαν το τελικό αποτέλεσμα.
Η κουβέντα “διαιτησία” έχει απασχολήσει πολλές φορές τον φετινό Άρη. Προχθές, στο ίσως κρισιμότερο παιχνίδι της σεζόν, παραδόξως δεν έχει παράπονα από τη διαχείριση του Ευαγγέλου. Μπήκε στο γήπεδο, «εξαφάνισε» τον Βόλο και κέρδισε σχετικά εύκολα με 3-0. Η φάση του Νταμπό και το τράβηγμα του Οζέγκοβιτς σηκώνουν κουβέντα για το αν ήταν παράβαση, όμως δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι μεμπτό.
Επιπλέον, στο δεύτερο ημίχρονο, ο Μαζικού κέρδισε πέναλτι το οποίο δεν δίστασε, σε πρώτο χρόνο τουλάχιστον, να υποδείξει ο ρέφερι της αναμέτρησης, παρόλο που εν συνεχεία ελέγχθηκε η φάση και ο Καμαρά ήταν οφσάιντ. Δεν επέτρεψε το σκληρό παιχνίδι του Βόλου, και διαχειρίστηκε συνολικά το παιχνίδι άψογα.
Όταν, λοιπόν, ο Άρης δεν δίνει δικαίωμα και μπαίνει στο γήπεδο και καθαρίζει από νωρίς τον αντίπαλο του, η διαιτησία δεν μπορεί να κάνει το παραμικρό. Στην ήττα από τον ΠΑΟΚ με 1-2, αν ο Καμαρά έκανε το 2-0 με το δοκάρι, δεν θα έδινε εύκολα αυτό το αστείο πέναλτι ο Σουηδοϊρακινός στο δεύτερο ημίχρονο, και πολύ πιθανό ο ΠΑΟΚ στο δεύτερο μέρος να γνώριζε διασυρμό.
Προφανώς και δεν πρέπει να συνδέεται η απόδοση μιας ομάδας με τις ορέξεις του εκάστοτε διαιτητή. Ο διαιτητής πρέπει να μπαίνει στο γήπεδο και να σφυρίζει αυτό που βλέπει, και στις κρίσιμες φάσεις ο VAR να του διορθώνει ή να του επιβεβαιώνει την αρχική απόφαση του. Τώρα, αν η κάθε ομάδα δεν μπορεί να αποδώσει, ας χάσει χωρίς όμως να μένει με παράπονα και διαμαρτυρίες για τη διαιτησία.
