Η Εθνική μας γνώρισε άδοξο αποκλεισμό από τη τετράδα και κάποιο ιστορικό μετάλλιο. Γράφει ο Κώστας Πολυχρονιάδης.
Η Γερμανία μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι με τα μεγάλα σουτ, κάτι στο οποίο βοήθησε η σχεδόν μηδενική άμυνα της ελληνικής ομάδας. Άλλωστε, 8 στα 12 τρίποντα στα πρώτα 10 λεπτά, παρότι διαστημικός αριθμός και δύσκολα να επαναληφθεί, είναι τέλειος καθρέπτης της πραγματικότητας και της ανύπαρκτης άμυνας.
Παρ’ όλα αυτά, το πρώτο δεκάλεπτο έληξε 31-27, με τους Έλληνες να μαζεύουν τη διαφορά από το -11 στο -4 καθώς έσφιξε λίγο παραπάνω η άμυνα και υπήρχε αποτελεσματικότητα στην επίθεση.
Στη δεύτερη περίοδο η Γερμανία κατάφερε να φτάσει στη μεγαλύτερη διαφορά του δεκαλέπτου στο +4, όμως η Ελλάδα κατάφερε να περάσει μπροστά και με το buzzer-beater του Σλούκα στη λήξη του ημιχρόνου, το σκορ διαμορφώθηκε σε 57-61.
Η Ελλάδα συνήθιζε να εμφανίζεται πιο καλή και μαχητική στα δεύτερα ημίχρονα των παιχνιδιών της έως τώρα στη διοργάνωση. Κάτι τέτοιο περίμεναν άπαντες Έλληνες που παρακολουθούσαν το παιχνίδι. Δυστυχώς, όμως, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Εν συντομία, το 3ο δεκάλεπτο έληξε με επί μέρους σκορ 26-10 με τους Γερμανούς να φτάνουν στη μέγιστη διαφορά των 15 πόντων.
Στο 4ο και τελευταίο δεκάλεπτο χειροτέρεψε η κατάσταση για την ομάδα μας, καθώς η Γερμανία έφτασε στην all-time-high διαφορά των είκοσι δυο (22!) πόντων, καταστρέφοντας όσες ελπίδες για θαύμα του συγκροτήματος του Ιτούδη.
Το παιχνίδι τελικά έληξε 107-96, με τον Λαρεντζάκη να σημειώνει σημαντικό κομμάτι που μείωσε τη διαφορά με τη Γερμανία, καθώς κυρίως με τη παθιασμένη άμυνα του και την ευστοχία στην επίθεση, κάνει τον οποιοδήποτε να απορεί γιατί δεν αγωνίστηκε παραπάνω. Δεκαοκτώ πολύ σημαντικοί πόντοι του Γιαννούλη Λαρεντζάκη που δυστυχώς για όλους μας δεν αρκούσαν.
Σε αυτό το σημείο του άρθρου, ας μιλήσουμε για την άμυνα με περαιτέρω ανάλυση.
Όταν σε ένα ημίχρονο δέχεσαι 57 πόντους, παρότι σκόραρες εξήντα έναν, κάτι πάει λάθος, και είναι προφανές: Πολύς ελεύθερος χώρος για μεγάλα σουτ από τους Γερμανούς, με τον Σρέντερ, Βάγκνερ αλλά και Ομπστ να οργιάζουν στα σουτ τριών πόντων.
Στην άμυνα δε βοήθησαν σε επιθυμητό βαθμό οι Γιάννης και Ντόρσεϊ, διασώζονται όλοι οι υπόλοιποι, όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι πάντα. Παρότι ο Σλούκας και ο Καλάθης ήταν σε κακό βράδυ, στο 2ο ημίχρονο βοήθησαν στην άμυνα, το ίδιο και καλύτερα ο Θανάσης Αντετοκούμπο. Και εννοείται δεν ξεχνάμε τους Λαρεντζάκη και Παπανικολάου που «μασούσαν σίδερα».
Εγώ θα αρκεστώ στις δηλώσεις του Θανάση που παραχώρησε στην ΕΡΤ: